رفتم به طبیب و گفتم از درد نهان از ابوسعید رباعی 504
1. رفتم به طبیب و گفتم از درد نهان
گفتا: از غیر دوست بر بند زبان
رویت دریای حسن و لعلت مرجان از ابوسعید رباعی 505
1. رویت دریای حسن و لعلت مرجان
زلفت عنبر صدف دهان در دندان
فریاد و فغان که باز در کوی مغان از ابوسعید رباعی 506
1. فریاد و فغان که باز در کوی مغان
می‌خواره ز می نه نام یابد نه نشان
هستی به صفاتی که درو بود نهان از ابوسعید رباعی 507
1. هستی به صفاتی که درو بود نهان
دارد سریان در همه اعیان جهان
آن دوست که هست عشق او دشمن جان از ابوسعید رباعی 508
1. آن دوست که هست عشق او دشمن جان
بر باد همی دهد غمش خرمن جان
یا رب ز قناعتم توانگر گردان از ابوسعید رباعی 509
1. یا رب ز قناعتم توانگر گردان
وز نور یقین دلم منور گردان
یا رب زدو کون بی‌نیازم گردان از ابوسعید رباعی 510
1. یا رب زدو کون بی‌نیازم گردان
وز افسر فقر سرفرازم گردان
یا رب ز کمال لطف خاصم گردان از ابوسعید رباعی 511
1. یا رب ز کمال لطف خاصم گردان
واقف بحقایق خواصم گردان
در درویشی هیچ کم و بیش مدان از ابوسعید رباعی 512
1. در درویشی هیچ کم و بیش مدان
یک موی تو در تصرف خویش مدان
دارم گله از درد نه چندان چندان از ابوسعید رباعی 513
1. دارم گله از درد نه چندان چندان
با گریه توان گفت نه خندان خندان
دنیا گذران، محنت دنیا گذران از ابوسعید رباعی 514
1. دنیا گذران، محنت دنیا گذران
نی بر پدران ماند و نی بر پسران
یا رب تو مرا به یار دمساز رسان از ابوسعید رباعی 515
1. یا رب تو مرا به یار دمساز رسان
آوازهٔ دردم بهم آواز رسان