گر دست تضرع به از ابوسعید ابوالخیر رباعی 444
1. گر دست تضرع به دعا بردارم
بیخ و بن کوهها ز جا بردارم
1. گر دست تضرع به دعا بردارم
بیخ و بن کوهها ز جا بردارم
1. یا رب چو به وحدتت یقین میدارم
ایمان به تو عالم آفرین میدارم
1. از خاک درت رخت اقامت نبرم
وز دست غمت جان به سلامت نبرم
1. آزرده ترم گر چه کم آزار ترم
بی یار ترم گر چه وفادار ترم
1. جهدی بکنم که دل زجان برگیرم
راه سر کوی دلستان برگیرم
1. ساقی اگرم می ندهی میمیرم
ور ساغر می ز کف نهی میمیرم
1. نه از سر کار با خلل میترسم
نه نیز ز تقصیر عمل میترسم
1. تا ظن نبری کز آن جهان میترسم
وز مردن و از کندن جان میترسم
1. مشهود و خفی چو گنج دقیانوسم
پیدا و نهان چو شمع در فانوسم
1. عیبم مکن ای خواجه اگر می نوشم
در عاشقی و باده پرستی کوشم
1. یا رب ز گناه زشت خود منفعلم
وز قول بد و فعل بد خود خجلم
1. یک روز بیوفتی تو در میدانم
آن روز هنوز در خم چوگانم