هر چند به صورت از تو دور افتادم از ابوسعید رباعی 420
1. هر چند به صورت از تو دور افتادم
زنهار مبر ظن که شدی از یادم
دی بر سر گور ذله غارت گردم از ابوسعید رباعی 421
1. دی بر سر گور ذله غارت گردم
مر پاکان را جنب زیارت کردم
یا رب من اگر گناه بی حد کردم از ابوسعید رباعی 422
1. یا رب من اگر گناه بی حد کردم
دانم به یقین که بر تن خود کردم
تا چند به گرد سر ایمان گردم از ابوسعید رباعی 423
1. تا چند به گرد سر ایمان گردم
وقتست کز افعال پشیمان گردم
عودم چو نبود چوب بید آوردم از ابوسعید رباعی 424
1. عودم چو نبود چوب بید آوردم
روی سیه و موی سپید آوردم
اندوه تو از دل حزین می‌دزدم از ابوسعید رباعی 425
1. اندوه تو از دل حزین می‌دزدم
نامت ز زبان آن و این می‌دزدم
گر خاک تویی خاک ترا خاک شدم از ابوسعید رباعی 426
1. گر خاک تویی خاک ترا خاک شدم
چون خاک ترا خاک شدم پاک شدم
اندر طلب یار چو مردانه شدم از ابوسعید رباعی 427
1. اندر طلب یار چو مردانه شدم
اول قدم از وجود بیگانه شدم
آنان که به نام نیک می‌خوانندم از ابوسعید رباعی 428
1. آنان که به نام نیک می‌خوانندم
احوال درون بد نمی‌دانندم
چونان شده‌ام که دید نتوانندم از ابوسعید رباعی 429
1. چونان شده‌ام که دید نتوانندم
تا پیش توای نگار بنشانندم
گر خلق چنانکه من منم دانندم از ابوسعید رباعی 430
1. گر خلق چنانکه من منم دانندم
همچون سگ ز در بدر رانندم
آن دم که حدیث عاشقی بشنودم از ابوسعید رباعی 431
1. آن دم که حدیث عاشقی بشنودم
جان و دل و دیده را به غم فرسودم