در دل چو کجیست روی بر خاک چه سود از ابوسعید رباعی 288
1. در دل چو کجیست روی بر خاک چه سود
چون زهر به دل رسید تریاک چه سود
در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود از ابوسعید رباعی 289
1. در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود
با نفس پلید جامهٔ پاک چه سود
روزی که چراغ عمر خاموش شود از ابوسعید رباعی 290
1. روزی که چراغ عمر خاموش شود
در بستر مرگ عقل مدهوش شود
گر دشمن مردان همگی حرق شود از ابوسعید رباعی 291
1. گر دشمن مردان همگی حرق شود
هم برق صفت به خویشتن برق شود
گفتی که شب آیم ارچه بیگاه شود از ابوسعید رباعی 292
1. گفتی که شب آیم ارچه بیگاه شود
شاید که زبان خلق کوتاه شود
یا رب برهانیم ز حرمان چه شود از ابوسعید رباعی 293
1. یا رب برهانیم ز حرمان چه شود
راهی دهیم به کوی عرفان چه شود
آن رشته که بر لعل لبت سوده شود از ابوسعید رباعی 294
1. آن رشته که بر لعل لبت سوده شود
وز نوش دهانت اشک آلوده شود
روزی که جمال دلبرم دیده شود از ابوسعید رباعی 295
1. روزی که جمال دلبرم دیده شود
از فرق سرم تا به قدم دیده شود
تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود از ابوسعید رباعی 296
1. تا مرد به تیغ عشق بی سر نشود
اندر ره عشق و عاشقی بر نشود
تا دل ز علایق جهان حر نشود از ابوسعید رباعی 297
1. تا دل ز علایق جهان حر نشود
اندر صدف وجود ما در نشود
هرگز دلم از یاد تو غافل نشود از ابوسعید رباعی 298
1. هرگز دلم از یاد تو غافل نشود
گر جان بشود مهر تو از دل نشود
تا مدرسه و مناره ویران نشود از ابوسعید رباعی 299
1. تا مدرسه و مناره ویران نشود
این کار قلندری به سامان نشود