دشمن چو به ما درنگرد از ابوسعید ابوالخیر رباعی 264
1. دشمن چو به ما درنگرد بد بیند
عیبی که بر ماست یکی صد بیند
...
کامل ز یکی هنر از ابوسعید ابوالخیر رباعی 265
1. کامل ز یکی هنر ده و صد بیند
ناقص همه جا معایب خود بیند
...
در عشق تو گاه بت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 266
1. در عشق تو گاه بت پرستم گویند
گه رند و خراباتی و مستم گویند
...
اول رخ خود به ما از ابوسعید ابوالخیر رباعی 267
1. اول رخ خود به ما نبایست نمود
تا آتش ما جای دگر گردد دود
...
اول که مرا عشق از ابوسعید ابوالخیر رباعی 268
1. اول که مرا عشق نگارم بربود
همسایهٔ من ز نالهٔ من نغنود
...
رفتم به کلیسیای از ابوسعید ابوالخیر رباعی 269
1. رفتم به کلیسیای ترسا و یهود
دیدم همه با یاد تو در گفت و شنود
...
ز اول ره عشق تو از ابوسعید ابوالخیر رباعی 270
1. ز اول ره عشق تو مرا سهل نمود
پنداشت رسد به منزل وصل تو زود
...
آنروز که بنده از ابوسعید ابوالخیر رباعی 271
1. آنروز که بنده آوریدی به وجود
میدانستی که بنده چون خواهد بود
...
فردا که زوال شش از ابوسعید ابوالخیر رباعی 272
1. فردا که زوال شش جهت خواهد بود
قدر تو به قدر معرفت خواهد بود
...
گر ملک تو شام و از ابوسعید ابوالخیر رباعی 273
1. گر ملک تو شام و گر یمن خواهد بود
وز سر حد چین تا به ختن خواهد بود
...
گویند به حشر گفتگو از ابوسعید ابوالخیر رباعی 274
1. گویند به حشر گفتگو خواهد بود
وان یار عزیز تندخو خواهد بود
...
عاشق که غمش بر از ابوسعید ابوالخیر رباعی 275
1. عاشق که غمش بر همه کس ظاهر بود
جمعیت او تفرقهٔ خاطر بود
...