عاشق که تواضع از ابوسعید ابوالخیر رباعی 252
1. عاشق که تواضع ننماید چه کند
شبها که به کوی تو نیاید چه کند
...
دل گر ره عشق او از ابوسعید ابوالخیر رباعی 253
1. دل گر ره عشق او نپوید چه کند
جان دولت وصل او نجوید چه کند
...
نی دیده بود که از ابوسعید ابوالخیر رباعی 254
1. نی دیده بود که جستجویش نکند
نی کام و زبان که گفتگویش نکند
...
در چنگ غم تو دل از ابوسعید ابوالخیر رباعی 255
1. در چنگ غم تو دل سرودی نکند
پیش تو فغان و ناله سودی نکند
...
ای باد ! به خاک از ابوسعید ابوالخیر رباعی 256
1. ای باد ! به خاک مصطفایت سوگند
باران ! به علی مرتضایت سوگند
...
درویشانند هر از ابوسعید ابوالخیر رباعی 257
1. درویشانند هر چه هست ایشانند
در صفهٔ یار در صف پیشانند
...
گر عدل کنی بر جهانت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 258
1. گر عدل کنی بر جهانت خوانند
ور ظلم کنی سگ عوانت خوانند
...
گه زاهد تسبیح از ابوسعید ابوالخیر رباعی 259
1. گه زاهد تسبیح به دستم خوانند
گه رندو خراباتی و مستم خوانند
...
شب خیز که عاشقان از ابوسعید ابوالخیر رباعی 260
1. شب خیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند
...
مردان رهش میل از ابوسعید ابوالخیر رباعی 261
1. مردان رهش میل به هستی نکنند
خودبینی و خویشتن پرستی نکنند
...
خلقان تو ای جلال از ابوسعید ابوالخیر رباعی 262
1. خلقان تو ای جلال گوناگونند
گاهی چو الف راست گهی چون نونند
...
مردان تو دل به از ابوسعید ابوالخیر رباعی 263
1. مردان تو دل به مهر گردون ننهند
لب بر لب این کاسهٔ پر خون ننهند
...