عاشق که تواضع ننماید چه کند از ابوسعید رباعی 252
1. عاشق که تواضع ننماید چه کند
شبها که به کوی تو نیاید چه کند
دل گر ره عشق او نپوید چه کند از ابوسعید رباعی 253
1. دل گر ره عشق او نپوید چه کند
جان دولت وصل او نجوید چه کند
نی دیده بود که جستجویش نکند از ابوسعید رباعی 254
1. نی دیده بود که جستجویش نکند
نی کام و زبان که گفتگویش نکند
در چنگ غم تو دل سرودی نکند از ابوسعید رباعی 255
1. در چنگ غم تو دل سرودی نکند
پیش تو فغان و ناله سودی نکند
ای باد ! به خاک مصطفایت سوگند از ابوسعید رباعی 256
1. ای باد ! به خاک مصطفایت سوگند
باران ! به علی مرتضایت سوگند
درویشانند هر چه هست ایشانند از ابوسعید رباعی 257
1. درویشانند هر چه هست ایشانند
در صفهٔ یار در صف پیشانند
گر عدل کنی بر جهانت خوانند از ابوسعید رباعی 258
1. گر عدل کنی بر جهانت خوانند
ور ظلم کنی سگ عوانت خوانند
گه زاهد تسبیح به دستم خوانند از ابوسعید رباعی 259
1. گه زاهد تسبیح به دستم خوانند
گه رندو خراباتی و مستم خوانند
شب خیز که عاشقان به شب راز کنند از ابوسعید رباعی 260
1. شب خیز که عاشقان به شب راز کنند
گرد در و بام دوست پرواز کنند
مردان رهش میل به هستی نکنند از ابوسعید رباعی 261
1. مردان رهش میل به هستی نکنند
خودبینی و خویشتن پرستی نکنند
خلقان تو ای جلال گوناگونند از ابوسعید رباعی 262
1. خلقان تو ای جلال گوناگونند
گاهی چو الف راست گهی چون نونند
مردان تو دل به مهر گردون ننهند از ابوسعید رباعی 263
1. مردان تو دل به مهر گردون ننهند
لب بر لب این کاسهٔ پر خون ننهند