صوفی به سماع دست از ابوسعید ابوالخیر رباعی 228
1. صوفی به سماع دست از آن افشاند
تا آتش دل به حیلتی بنشاند
...
کی حال فتاده هرزه از ابوسعید ابوالخیر رباعی 229
1. کی حال فتاده هرزه گردی داند
بی‌درد کجا لذت دردی داند
...
این عمر به ابر از ابوسعید ابوالخیر رباعی 230
1. این عمر به ابر نوبهاران ماند
این دیده به سیل کوهساران ماند
...
اسرار وجود خام از ابوسعید ابوالخیر رباعی 231
1. اسرار وجود خام و ناپخته بماند
و آن گوهر بس شریف ناسفته بماند
...
چرخ و مه و مهر در از ابوسعید ابوالخیر رباعی 232
1. چرخ و مه و مهر در تمنای تواند
جان و دل و دیده در تماشای تواند
...
آنها که ز معبود از ابوسعید ابوالخیر رباعی 233
1. آنها که ز معبود خبر یافته‌اند
از جملهٔ کاینات سر یافته‌اند
...
زان پیش که طاق از ابوسعید ابوالخیر رباعی 234
1. زان پیش که طاق چرخ اعلا زده‌اند
وین بارگه سپهر مینا زده‌اند
...
آن روز که نور بر از ابوسعید ابوالخیر رباعی 235
1. آن روز که نور بر ثریا بستند
وین منطقه بر میان جوزا بستند
...
آنروز که نقش کوه از ابوسعید ابوالخیر رباعی 236
1. آنروز که نقش کوه و هامون بستند
ترکیب سهی قدان موزون بستند
...
قومی ز خیال در از ابوسعید ابوالخیر رباعی 237
1. قومی ز خیال در غرور افتادند
و ندر طلب حور و قصور افتادند
...
در تکیه قلندران از ابوسعید ابوالخیر رباعی 238
1. در تکیه قلندران چو بنگم دادند
در کاسه بجای لوت سنگم دادند
...
هوشم نه موافقان از ابوسعید ابوالخیر رباعی 239
1. هوشم نه موافقان و خویشان بردند
این کج کلهان مو پریشان بردند
...