عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد از ابوسعید رباعی 216
1. عاشق چو شوی تیغ به سر باید خورد
زهری که رسد همچو شکر باید خورد
عارف بچنین روز کناری گیرد از ابوسعید رباعی 217
1. عارف بچنین روز کناری گیرد
یا دامن کوه و لاله‌زاری گیرد
من صرفه برم که بر صفم اعدا زد از ابوسعید رباعی 218
1. من صرفه برم که بر صفم اعدا زد
مشتی خاک لطمه بر دریا زد
حورا به نظارهٔ نگارم صف زد از ابوسعید رباعی 219
1. حورا به نظارهٔ نگارم صف زد
رضوان بعجب بماند و کف بر کف زد
گر غره به عمری به تبی برخیزد از ابوسعید رباعی 220
1. گر غره به عمری به تبی برخیزد
وین روز جوانی به شبی برخیزد
خواهی که ترا دولت ابرار رسد از ابوسعید رباعی 221
1. خواهی که ترا دولت ابرار رسد
مپسند که از تو بر کس آزار رسد
این گیدی گبر از کجا پیدا شد از ابوسعید رباعی 222
1. این گیدی گبر از کجا پیدا شد
این صورت قبر از کجا پیدا شد
دلخسته و سینه چاک می‌باید شد از ابوسعید رباعی 223
1. دلخسته و سینه چاک می‌باید شد
وز هستی خویش پاک می‌باید شد
از شبنم عشق خاک آدم گل شد از ابوسعید رباعی 224
1. از شبنم عشق خاک آدم گل شد
شوری برخاست فتنه‌ای حاصل شد
تا ولولهٔ عشق تو در گوشم شد از ابوسعید رباعی 225
1. تا ولولهٔ عشق تو در گوشم شد
عقل و خرد و هوش فراموشم شد
انواع خطا گر چه خدا می‌بخشد از ابوسعید رباعی 226
1. انواع خطا گر چه خدا می‌بخشد
هر اسم عطیه‌ای جدا می‌بخشد
از لطف تو هیچ بنده نومید نشد از ابوسعید رباعی 227
1. از لطف تو هیچ بنده نومید نشد
مقبول تو جز مقبل جاوید نشد