یک ذره زحد خویش بیرون نشود از ابوسعید رباعی 300
1. یک ذره زحد خویش بیرون نشود
خودبینان را معرفت افزون نشود
دلبر دل خسته رایگان میخواهد از ابوسعید رباعی 301
1. دلبر دل خسته رایگان میخواهد
بفرستم گر دلش چنان میخواهد
ار کشتن من دو چشم مستت خواهد از ابوسعید رباعی 302
1. ار کشتن من دو چشم مستت خواهد
شک نیست که طبع بت پرستت خواهد
دل وصل تو ای مهر گسل میخواهد از ابوسعید رباعی 303
1. دل وصل تو ای مهر گسل میخواهد
ایام وصال متصل میخواهد
یک نیم رخت الست منکم ببعید از ابوسعید رباعی 304
1. یک نیم رخت الست منکم ببعید
یک نیم دگر ان عذابی لشدید
آورد صبا گلی ز گلزار امید از ابوسعید رباعی 305
1. آورد صبا گلی ز گلزار امید
یا روح قدس شهپری افگند سفید
گوشم چو حدیث درد چشم تو شنید از ابوسعید رباعی 306
1. گوشم چو حدیث درد چشم تو شنید
فیالحال دلم خون شد و از دیده چکید
هر چند که دیده روی خوب تو ندید از ابوسعید رباعی 307
1. هر چند که دیده روی خوب تو ندید
یک گل ز گلستان وصال تو نچید
معشوقهٔ خانگی به کاری ناید از ابوسعید رباعی 308
1. معشوقهٔ خانگی به کاری ناید
کودل برد و روی به کس ننماید
یاد تو کنم دلم به فریاد آید از ابوسعید رباعی 309
1. یاد تو کنم دلم به فریاد آید
نام تو برم عمر شده یاد آید
در باغ روم کوی توام یاد آید از ابوسعید رباعی 310
1. در باغ روم کوی توام یاد آید
بر گل نگرم روی توام یاد آید
پیریم ولی چو عشق را ساز آید از ابوسعید رباعی 311
1. پیریم ولی چو عشق را ساز آید
هنگام نشاط و طرب و ناز آید