دایم نه لوای عشرت از ابوسعید ابوالخیر رباعی 156
1. دایم نه لوای عشرت افراشتنیست
پیوسته نه تخم خرمی کاشتنیست
...
ای دیده نظر کن از ابوسعید ابوالخیر رباعی 157
1. ای دیده نظر کن اگرت بیناییست
در کار جهان که سر به سر سوداییست
...
سیمابی شد هوا از ابوسعید ابوالخیر رباعی 158
1. سیمابی شد هوا و زنگاری دشت
ای دوست بیا و بگذر از هرچه گذشت
...
آنرا که قضا ز خیل از ابوسعید ابوالخیر رباعی 159
1. آنرا که قضا ز خیل عشاق نوشت
آزاد ز مسجدست و فارغ ز کنشت
...
هان تا تو نبندی از ابوسعید ابوالخیر رباعی 160
1. هان تا تو نبندی به مراعاتش پشت
کو با گل نرم پرورد خار درشت
...
از اهل زمانه عار از ابوسعید ابوالخیر رباعی 161
1. از اهل زمانه عار میباید داشت
وز صحبتشان کنار میباید داشت
...
روزم به غم جهان از ابوسعید ابوالخیر رباعی 162
1. روزم به غم جهان فرسوده گذشت
شب در هوس بوده و نابوده گذشت
...
افسوس که ایام از ابوسعید ابوالخیر رباعی 163
1. افسوس که ایام جوانی بگذشت
دوران نشاط و کامرانی بگذشت
...
سر سخن دوست نمی‌یارم از ابوسعید ابوالخیر رباعی 164
1. سر سخن دوست نمی‌یارم گفت
در یست گرانبها نمی‌یارم سفت
...
دل گر چه درین بادیه از ابوسعید ابوالخیر رباعی 165
1. دل گر چه درین بادیه بسیار شتافت
یک موی ندانست و بسی موی شکافت
...
آسان آسان ز خود از ابوسعید ابوالخیر رباعی 166
1. آسان آسان ز خود امان نتوان یافت
وین شربت شوق رایگان نتوان یافت
...
آن دل که تو دیده‌ای از ابوسعید ابوالخیر رباعی 167
1. آن دل که تو دیده‌ای زغم خون شد و رفت
وز دیدهٔ خون گرفته بیرون شد و رفت
...