دیروز که چشم تو بمن در نگریست از ابوسعید رباعی 132
1. دیروز که چشم تو بمن در نگریست
خلقی بهزار دیده بر من بگریست
عاشق نتواند که دمی بی غم زیست از ابوسعید رباعی 133
1. عاشق نتواند که دمی بی غم زیست
بی یار و دیار اگر بود خود غم نیست
گر مرده بوم بر آمده سالی بیست از ابوسعید رباعی 134
1. گر مرده بوم بر آمده سالی بیست
چه پنداری که گورم از عشق تهیست
می‌گفتم یار و می‌ندانستم کیست از ابوسعید رباعی 135
1. می‌گفتم یار و می‌ندانستم کیست
می‌گفتم عشق و می‌ندانستم چیست
ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست از ابوسعید رباعی 136
1. ای دل همه خون شوی شکیبایی چیست
وی جان بدرآ اینهمه رعنایی چیست
اندر همه دشت خاوران گر خاریست از ابوسعید رباعی 137
1. اندر همه دشت خاوران گر خاریست
آغشته به خون عاشق افگاریست
در بحر یقین که در تحقیق بسیست از ابوسعید رباعی 138
1. در بحر یقین که در تحقیق بسیست
گرداب درو چو دام و کشتی نفسیست
رنج مردم ز پیشی و از بیشیست از ابوسعید رباعی 139
1. رنج مردم ز پیشی و از بیشیست
امن و راحت به ذلت و درویشیست
ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست از ابوسعید رباعی 140
1. ما عاشق و عهد جان ما مشتاقیست
ماییم به درد عشق تا جان باقیست
گاهی چو ملایکم سر بندگیست از ابوسعید رباعی 141
1. گاهی چو ملایکم سر بندگیست
گه چون حیوان به خواب و خور زندگیست
چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست از ابوسعید رباعی 142
1. چون حاصل عمر تو فریبی و دمیست
زو داد مکن گرت به هر دم ستمیست
دردا که درین سوز و گدازم کس نیست از ابوسعید رباعی 143
1. دردا که درین سوز و گدازم کس نیست
همراه درین راه درازم کس نیست