از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت از ابوسعید رباعی 168
1. از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت
بگذاشت مرا و جستجوی تو گرفت
دل عادت و خوی جنگجوی تو گرفت از ابوسعید رباعی 169
1. دل عادت و خوی جنگجوی تو گرفت
جان گوهر همت سر کوی تو گرفت
آنی که ز جانم آرزوی تو نرفت از ابوسعید رباعی 170
1. آنی که ز جانم آرزوی تو نرفت
از دل هوس روی نکوی تو نرفت
یار آمد و گفت خسته میدار دلت از ابوسعید رباعی 171
1. یار آمد و گفت خسته میدار دلت
دایم به امید بسته میدار دلت
علمی نه که از زمرهٔ انسان نهمت از ابوسعید رباعی 172
1. علمی نه که از زمرهٔ انسان نهمت
جودی نه که از اصل کریمان نهمت
صد شکر که گلشن صفا گشت تنت از ابوسعید رباعی 173
1. صد شکر که گلشن صفا گشت تنت
صحت گل عشق ریخت در پیرهنت
دی زلف عبیر بیز عنبر سایت از ابوسعید رباعی 174
1. دی زلف عبیر بیز عنبر سایت
از طرف بناگوش سمن سیمایت
ای قبلهٔ هر که مقبل آمد کویت از ابوسعید رباعی 175
1. ای قبلهٔ هر که مقبل آمد کویت
روی دل مقبلان عالم سویت
ای مقصد خورشید پرستان رویت از ابوسعید رباعی 176
1. ای مقصد خورشید پرستان رویت
محراب جهانیان خم ابرویت
زنار پرست زلف عنبر بویت از ابوسعید رباعی 177
1. زنار پرست زلف عنبر بویت
محراب نشین گوشهٔ ابرویت
گفتم چشمت گفت که بر مست مپیچ از ابوسعید رباعی 178
1. گفتم چشمت گفت که بر مست مپیچ
گفتم دهنت گفت منه دل بر هیچ
گر درویشی مکن تصرف در هیچ از ابوسعید رباعی 179
1. گر درویشی مکن تصرف در هیچ
نه شادی کن بهیچ و نه غم خور هیچ