عناب لبت رنگ زخم بر بوده ست از ظهیر رباعی 13
1. عناب لبت رنگ زخم بر بوده ست
عنابی چشم من از آن نغنوده ست
شاها،ز تو کار ملک ودین بانسق است از ظهیر رباعی 14
1. شاها،ز تو کار ملک ودین بانسق است
دریا ز خجالت کفت در عرق است
می را که همیشه با خرد دندان است از ظهیر رباعی 15
1. می را که همیشه با خرد دندان است
هم اوست که مونس خردمندان است
دی بر ورقی که آن ز اشعار من است از ظهیر رباعی 16
1. دی بر ورقی که آن ز اشعار من است
جانی دیدم که آن نه گفتار من است
هر چند که میل تو سوی بیدادی ست از ظهیر رباعی 17
1. هر چند که میل تو سوی بیدادی ست
یک ذره غمت به از جهانی شادی ست
گر یار بداندی کِم اندر دل چیست از ظهیر رباعی 18
1. گر یار بداندی کِم اندر دل چیست
یا گفت بیارمی که دلدارم کیست
در پرده خوشدلی کسی را راهی ست از ظهیر رباعی 19
1. در پرده خوشدلی کسی را راهی ست
کو را سروکار با چو تو دلخواهی ست
بر خال تو جز حال تبه نتوان داشت از ظهیر رباعی 20
1. بر خال تو جز حال تبه نتوان داشت
وین خیره کسی را به گنه نتوان داشت(؟)
شاها چو فلک عُلسو رای تو نداشت از ظهیر رباعی 21
1. شاها چو فلک عُلسو رای تو نداشت
پایاب ستیزه جفای تو نداشت
ایزد عَلَم فتح برای تو فراشت از ظهیر رباعی 22
1. ایزد عَلَم فتح برای تو فراشت
دولت همه صورت مراد تو نگاشت
بر کرده چو مه سر از گریبان می رفت از ظهیر رباعی 23
1. بر کرده چو مه سر از گریبان می رفت
در دامن خورشید خرامان می رفت
دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت از ظهیر رباعی 24
1. دی شاه بتان با رخ رنگین می رفت
بی اسب و پیاده نغز و شیرین می رفت