رباعیات در دیوان اشعار فرخی یزدی

1 می کوش که پامال جهالت نشوی سرگشته وادی ضلالت نشوی

2 ری مرکز دستان زبردستان است هشدار که بی اراده آلت نشوی

1 هنگام جوانی به خدا پیر شدم از گردش آسمان زمینگیر شدم

2 ای عمر برو که خسته کردی ما را وی مرگ بیا ز زندگی سیر شدم

1 عمریست که بر عاطفه مفتون شده‌ایم از عالم کبر و کینه بیرون شده‌ایم

2 زانو زده در برابر کرسی عدل تسلیم مقررات قانون شده‌ایم

1 ما زاده کیقباد و کیکاووسیم جان باختگان وطن سیروسیم

2 در تحت لوای شیر و خورشید ای لرد آزاد ز بند انگلیس و روسیم

1 ای دیده دو چشم فتنه را خیره ببین بر صلح و صفا ستیزه را چیره ببین

2 رنگ افق سیاست ایران را از ابر سیاه قیرگون تیره ببین

1 آثار محن از در و دیوار ببین فریاد ز کاردار و بیکار ببین

2 هر دسته ای از مردم این کشور را سرگشته اضطراب افکار ببین

1 احزاب جهان راه نجاتند همه در جامعه باعث حیاتند همه

2 در کشور ما چو جنگ صنفی نبود این است که بی عزم و ثباتند همه

1 با دیده سرخ و چهره زرد خوشم با سینه گرم و ناله سرد خوشم

2 یاران همه شادی از دوا می طلبند تنها منم آنکه با غم و درد خوشم

1 در اول وهله پا فشردیم همه گوی سبق از زمانه بردیم همه

2 از تفرقه بگسیخته شد چون صف ما از مرتجعین شکست خوردیم همه

1 تا چند توان به ناتوانان دیدن جور و ستم جهان ستانان دیدن

2 تا کی به هوای زندگی در پیری با دیده توان مرگ جوانان دیدن