بی چیزی من اگر چه پابست مرا از فرخی یزدی رباعی 1
1. بی چیزی من اگر چه پابست مرا
غم نیست که تاب نیستی هست مرا
تن یافت برهنگی ز بی رختی ما از فرخی یزدی رباعی 2
1. تن یافت برهنگی ز بی رختی ما
دل تن بقضا داد ز جان سختی ما
از بسکه زند نوای غم چنگی ما از فرخی یزدی رباعی 3
1. از بسکه زند نوای غم چنگی ما
اندوه کند عزم همآهنگی ما
دردا که ز جهل درد نادانی ما از فرخی یزدی رباعی 4
1. دردا که ز جهل درد نادانی ما
چون سلسله شد جمع پریشانی ما
ای آنکه ترا به دل نه شک است از فرخی یزدی رباعی 5
1. ای آنکه ترا به دل نه شک است و نه ریب
آگاه ز حال خضر و چوپان شعیب
در این ره سخت گر شود پای تو از فرخی یزدی رباعی 6
1. در این ره سخت گر شود پای تو سست
از دست شکستگان شوی رنجه درست
در موقع سخت می نباید شد سست از فرخی یزدی رباعی 7
1. در موقع سخت می نباید شد سست
کز عزم، شکسته را توان کرد درست
امروز محصلین ز اعلی تا پست از فرخی یزدی رباعی 8
1. امروز محصلین ز اعلی تا پست
دارند کل اندر کف و بیرق در دست
پیش همه منفعت اگر مطلوب است از فرخی یزدی رباعی 9
1. پیش همه منفعت اگر مطلوب است
در نفع چرا این بد و آن یک خوب است
با طبع بلند قصر قیصر هیچ از فرخی یزدی رباعی 10
1. با طبع بلند قصر قیصر هیچ است
دارائی دارا و سکندر هیچ است
هر مملکتی در این جهان آباد از فرخی یزدی رباعی 11
1. هر مملکتی در این جهان آباد است
آبادیش از پرتو عدل و داد است
روزی که شرار بغض و کین شعله از فرخی یزدی رباعی 12
1. روزی که شرار بغض و کین شعله ور است
وز آتش فتنه خشک و تر در خطر است