زد فصل گل چو خیمه به هامون جنون از فرخی یزدی غزل 13
1. زد فصل گل چو خیمه به هامون جنون ما
از داغ تازه سوخت دل لاله‌گون ما
...
با دل آغشته در خون گر چه خاموشیم از فرخی یزدی غزل 14
1. با دل آغشته در خون گر چه خاموشیم ما
لیک چون خم دهان کف کرده در جوشیم ما
...
شبیه ماه مکن طفل خردسال مرا از فرخی یزدی غزل 15
1. شبیه ماه مکن طفل خردسال مرا
چو آفتاب نخواهی اگر زوال مرا
...
همین بس است ز آزادگی نشانه از فرخی یزدی غزل 16
1. همین بس است ز آزادگی نشانه ما
که زیر بار فلک هم نرفته شانه ما
...
از بسکه غم به سینه من بسته راه از فرخی یزدی غزل 17
1. از بسکه غم به سینه من بسته راه را
دیگر مجال آمد و شد نیست آه را
...
تا دیده دلم عارض آن رشک پری از فرخی یزدی غزل 18
1. تا دیده دلم عارض آن رشک پری را
پوشیده به تن جامه دیوانه گری را
...
با بتی تا بطی از باده ناب است از فرخی یزدی غزل 19
1. با بتی تا بطی از باده ناب است مرا
گاه پیرانه سری عهد شباب است مرا
...
سخت با دل، دل سخت تو به جنگ است از فرخی یزدی غزل 20
1. سخت با دل، دل سخت تو به جنگ است اینجا
تا که را دل شکند شیشه و سنگ است اینجا
...
زاهدا چند کنی منع قدح نوشی از فرخی یزدی غزل 21
1. زاهدا چند کنی منع قدح نوشی را
که به عالم ندهم عالم مدهوشی را
...
با آنکه کسی نیست به وارستگی از فرخی یزدی غزل 22
1. با آنکه کسی نیست به وارستگی ما
هست از چه به گیسوی تو دلبستگی ما
...
باور نکنی گر غم دل گفتن ما را از فرخی یزدی غزل 23
1. باور نکنی گر غم دل گفتن ما را
بین از اثر اشک به خون خفتن ما را
...
شرط خوبی نیست تنها جان من گفتار از فرخی یزدی غزل 24
1. شرط خوبی نیست تنها جان من گفتار خوب
خوبی گفتار داری بایدت رفتار خوب
...