رباعیات رشیدالدین وطواط

1 ای همت تو تاخته بر گردون اسب هر مدح ، که گویند ، ترا باشد حسب

2 تو شاه جهانی و جهان جمله تراست یک نیمه بمیراث و دگر نیمه بکسب

1 آن دست زنان و پای کوبان پیوست زین پیش گذشتن من از کوی تو هست

2 آن دست مرا کنون بر آورد از پای و آن پای مرا کنون در افگند ز دست

1 چون فندق مهر تو دهانم بربست بار غم تو چو گوژ پشتم بشکست

2 هر تیر ، که از چشم چو تو جست در خسته دلم چو مغز در پسته نشست

1 معشوقه دلم بتیر اندوه بخست حیران شدم و کسم نمی گیرد دست

2 مسکین تن من بپای محنت شد پست دست غم دوست پشت من خرد شکست

1 با عیب خریدی تو مرا روز نخست امروز اگر رد کنیم ، عیب از تست

2 گر دوست همی در خور خود خواهی جست پس دست بباید از همه گیتی شست

1 جدت ورق زمانه از ظلم بشست عدل پدرت شکستی کرد درست

2 ای بر تو قبای سلطنت آمده چست هان ! تا چه کنی ؟ که نوبت دولت تست

1 شطرنج وزارت تو فرزین طلبست کمتر کرم تو واری ذهبست

2 در پیش تو شاهرخ نهادم ببساط از اسب پیاده ماندنم زین سببست

1 آن دلبر ماهرخ ، که جانان منست بر من بعزیزی چو دل و جان منست

2 اندر دل من نشسته باشد پیوست مقبل تر ازین دل نبود کان منست

1 عنوان ظفر نام کمال الدینست مقصود جهان کام کمال الدینست

2 هر جا که یکی صاحب فضلست امروز در سایهٔ انعام کمال الدینست

1 چشمی دارم ، همه پر از صورت دوست با دیده مرا خوشست ، چون دوست دروست

2 از دیده و دوست فرق کردن نه نکوست یا اوست بجای دیده یا دیده خود اوست