یک چند ، چو کار من از رشیدالدین وطواط رباعی 13
1. یک چند ، چو کار من ز تو ساز گرفت
طبع تو ره ملالت و ناز گرفت
...
دل جام وفا بدست اخلاص از رشیدالدین وطواط رباعی 14
1. دل جام وفا بدست اخلاص گرفت
جان در طلبش گردش رقاص گرفت
...
مشک تبتی رنگ ز موی از رشیدالدین وطواط رباعی 15
1. مشک تبتی رنگ ز موی تو گرفت
خوشبوی بدان گشت که بوی تو گرفت
...
ای فتح و ظفر بندهٔ از رشیدالدین وطواط رباعی 16
1. ای فتح و ظفر بندهٔ کوس و علمت
بیش از عدد ستار خیل و حشمت
...
در محنت ای زمانهٔ از رشیدالدین وطواط رباعی 17
1. در محنت ای زمانهٔ بی فریاد
دور از تو چنانم که بداندیش تو باد
...
ای شه ، که بجامت می از رشیدالدین وطواط رباعی 18
1. ای شه ، که بجامت می صافیست ، نه درد
اعدای ترا ز غصه خون باید خورد
...
تا گرد رخت سنبل تر از رشیدالدین وطواط رباعی 19
1. تا گرد رخت سنبل تر کاشته اند
آن چاه رخت دل از مهر تو برداشته اند
...
سوی در این قوم ، که از رشیدالدین وطواط رباعی 20
1. سوی در این قوم ، که کمتر ز خرد
دانش چه بری ؟ که از تو داش نخرند
...
هر کس ، که نهاد کار از رشیدالدین وطواط رباعی 21
1. هر کس ، که نهاد کار ما می بیند
دامن ز وفای ما همی در چیند
...
ایام بکام رکن دین از رشیدالدین وطواط رباعی 22
1. ایام بکام رکن دین خواهد بود
اقبال غلام رکن دین خواهد
...
می رفت و گلاب از سمنش از رشیدالدین وطواط رباعی 23
1. می رفت و گلاب از سمنش می بارید
مشک از خط عنبر شکنش می بارید
...
شاها ، فلک از سیاستت از رشیدالدین وطواط رباعی 24
1. شاها ، فلک از سیاستت می لرزید
پیش تو بطبع بندگی می ورزید
...