رباعیات رشیدالدین وطواط

1 هر کس ، که نهاد کار ما می بیند دامن ز وفای ما همی در چیند

2 روزی ، که ز منزل بقا برخیزد کس نیست که در ماتم ما بنشیند

1 ایام بکام رکن دین خواهد بود اقبال غلام رکن دین خواهد

2 آرایش روزگار و آسایش خلق از نامه و نام رکن دین خواهد بود

1 می رفت و گلاب از سمنش می بارید مشک از خط عنبر شکنش می بارید

2 از گفتهٔ من دوبیتیی در حق خویش می خواند و شکر از دهنش می بارید

1 شاها ، فلک از سیاستت می لرزید پیش تو بطبع بندگی می ورزید

2 صاحب نظری کجاست ؟ تا در نگرد تا آن همه مملکت بدین می ارزید ؟

1 امروز بی رخت ، ای سیمین بر از رنج تن و درد دل و خون جگر

2 عمریست ، که گر عوض کنم با مرگش چیز دگرم نهاد باید بر سر

1 بخشندهٔ نعمت و ستانندهٔ عز بندندهٔ دشمن و گشایندهٔ دز

2 ایام ازو خیره و گردون عاجز خوارزمشه عالم و عادل اتسز

1 ای طالع تو عهدهٔ هر کام فلک بر برده سیاست تو آرام فلک

2 مأمور اشارت تو اجسام زمین منقاد ارادت تو اجرام فلک

1 آنان ، که بقوتند اندازهٔ پیل باقوت شیرند و بآوازهٔ پیل

2 روزی ز سر تیغ تو آویخته گیر سرهای همه از سر دروازهٔ پیل

1 ای خواجه ، ضیا شود ز روی تو ظلم با طلعت تو سور نماید ماتم

2 در نسخه اصلی این بیت نوشته نشده ............

1 بس شب بدعا دو دست برداشتم بس روز براه تو نظر داشته ام

2 از خویشتنم خیر مبادا ! همه عمر گر بی تو ز خویشتن خبر داشته ام