ای جاه تو فراخته اعلام از رشیدالدین وطواط قصیده 1
1. ای جاه تو فراخته اعلام کبریا
صافیست اعتقاد تو از کبر و از ریا
ای بر مراد رأی تو ایام از رشیدالدین وطواط قصیده 1
1. ای بر مراد رأی تو ایام رامضا
بسته میان بطاعت فرمان تو قضا
ای زمین را از رخت ، از رشیدالدین وطواط قصیده 3
1. ای زمین را از رخت ، چون آسمان ، فرو بها
بوسه ای را از لبت ملک زمین زیبد بها
ای صورت سیادت و ای از رشیدالدین وطواط قصیده 4
1. ای صورت سیادت و ای مایهٔ سخا
بر تو بی نفاق و عطای تو بی ریا
ای طلعت تو نیکو وی از رشیدالدین وطواط قصیده 5
1. ای طلعت تو نیکو وی قامت تو زیبا
زلفین تو چون عنبر، رخسار تو چون دیبا
بهار جان فزا آمد جهان از رشیدالدین وطواط قصیده 6
1. بهار جان فزا آمد جهان شد خرم و زیبا
بباغ راه گستردند فرش حله و دیبا
ز دور جنبش این چرخ از رشیدالدین وطواط قصیده 7
1. ز دور جنبش این چرخ سیمگون سیما
چو سیم و زر شده گیر: اشک ما و چهره ما
زهی! از آدم و حوا نگشته از رشیدالدین وطواط قصیده 8
1. زهی! از آدم و حوا نگشته چون تویی پیدا
ز تو در خلد آسوده روان آدم و حوا
زهی! دشمنت از طرب از رشیدالدین وطواط قصیده 9
1. زهی! دشمنت از طرب بینوا
زده چرخ در مدحت تو نوا
زهی از امر و نهی تو از رشیدالدین وطواط قصیده 10
1. زهی از امر و نهی تو نظامی دین دنیا را
خهی ! از حل و عقد تو قوامی مجد علیا را
ای سهی سرو رهی و قد از رشیدالدین وطواط قصیده 11
1. ای سهی سرو رهی و قد خرامان ترا
سجده برده مه گردون رخ رخشان ترا
اسباب معالی بکرم از رشیدالدین وطواط قصیده 12
1. اسباب معالی بکرم کرد مرتب
و احساب بزرگی بمنن کرد مهذب