قصاید رشیدالدین وطواط

1 ای جاه تو فراخته اعلام کبریا صافیست اعتقاد تو از کبر و از ریا

2 در عقد ملک در جلال تو واسطه در چشم فتح گرد براق تو توتیا

3 دست مبارک تو و طبع کریم تو موقوف بر سخاوت و مجبول بر سخا

4 از نکتهای خوب تو مضمون شده هنر با وعدهای دست تو مقرون شده وفا

1 ای بر مراد رأی تو ایام رامضا بسته میان بطاعت فرمان تو قضا

2 از جاه تو گرفته سیادت بسی شرف وز فر تو فزوده وزارت بسی بها

3 خلق خدای را برعایت تویی پناه دین رسول را بهدایت تویی ضیا

4 هستت عراق نام ، ولیکن به مکر مت درجمله عراق و خراسان چو تو کجا؟

1 ای زمین را از رخت ، چون آسمان ، فرو بها بوسه ای را از لبت ملک زمین زیبد بها

2 یک زمان دو زلف را زان روی چون مه دور کن تا زمین را بیش گردد ز آسمان فرو بها

3 گر زمانی چون زمین نزدیک من گیرد قرار من بفر تو زجور آسمان گردم رها

4 گر نشاند آسمان پیش توام بر یک زمین از زمین گردم بشکر ، از آسمان یابم وفا

1 ای صورت سیادت و ای مایهٔ سخا بر تو بی نفاق و عطای تو بی ریا

2 از طبع تو فروخته شد آیت هنر وز کف تو فراخه شد رأیت سخا

3 چرخ از مناقب تو ستاند همی علو ابر از شمایل تو ستاند همی صفا

4 آنجا که بخشش تو ، همه سود بی زیان و آنجا که کوشش تو ، همه خوف بی رجا

1 ای طلعت تو نیکو وی قامت تو زیبا زلفین تو چون عنبر، رخسار تو چون دیبا

2 از ماه سما دارای افروخته تر چهره وز سرو سهی دارای افراخته تر بالا

3 کاشانهٔ شخص تو زیبد که بود جنت مشاطهٔ روی تو زیبد که بود حورا

4 این گشته تو چون خرما سنگین دل خارست غمت، آری، با خار بود خرما

1 بهار جان فزا آمد جهان شد خرم و زیبا بباغ راه گستردند فرش حله و دیبا

2 بباغ اندر بنفشه شد چو قد بیدلان چفته بباغ اندر شکوفه شد چو خد دلبران زیبا

3 همه اطراف صحراهست پر یاقوت و پر بسد همه اکناف بستان هست پرمرجان و پر مینا

4 ز پستی تا به بالا برد لشگر ابر غرنده پر از اعلام رنگین گشت هم پستی و هم بالا

1 ز دور جنبش این چرخ سیمگون سیما چو سیم و زر شده گیر: اشک ما و چهره ما

2 شود چو سیم و زر اشک این و چهرة آن که هست شعبدهٔ چرخ سیمگون سیما

3 مشعبدیست فلک، حقه باز و حقه تهی که هر ‌زمانی صد شعبدهٔ کند پیدا

4 خراس وارهمی گردد و همی دارد ستور وار مرا بر امید آب و گیا

1 زهی! از آدم و حوا نگشته چون تویی پیدا ز تو در خلد آسوده روان آدم‌ و حوا

2 مفاخر بر درت واقف، معالی بر تنت عاشق فضایل در دلت مضمر، مکارم از کفت پیدا

3 بحشمت دست جاه تو گرفته مرکز اغبر برفعت می‌شود پای قدر تو سپرده قبهٔ خضرا

4 نه ای گیتی ، ولیکن همچو گیتی نیستت نقصان نه ای یزدان، ولیکن همچو یزدان نیستت هما

1 زهی! دشمنت از طرب بینوا زده چرخ در مدحت تو نوا

2 هدی یافته از جلالت جمال جهان ساخته از نوالت نوا

3 معانی بلفظ تو یابد شرف معانی ز جاه تو گیر بها

4 بوقت سخا گوهر آبدار چو خاکست نزدیک تو بی بها

1 زهی از امر و نهی تو نظامی دین دنیا را خهی ! از حل و عقد تو قوامی مجد علیا را

2 ثبات هضم تو داده سکون میدان عغبر را نظام تو کرده روان ایوان خضرا را

3 کف تو شاه راهی در سخا بسیار و اندک را دل تو کار داری دردها پنهان و پیدا را

4 بتازد صف کین تو سنان داران گردون را بسوزد تف خشم تو زره پوشان دریا را