تا کار جهان به کام کس نیست از وحشی بافقی رباعی 49
1. تا کار جهان به کام کس نیست مدام
عیش تو مدام باد و کار تو تمام
تا در ره عشق آشنای تو شدم از وحشی بافقی رباعی 50
1. تا در ره عشق آشنای تو شدم
با صد غم و درد مبتلای تو شدم
امشب همه شب ز هجر نالان از وحشی بافقی رباعی 51
1. امشب همه شب ز هجر نالان بودم
با بخت سیه دست و گریبان بودم
از آبله‌ای تازه گل باغ از وحشی بافقی رباعی 52
1. از آبله‌ای تازه گل باغ ارم
حاشا که شود طراوت روی تو کم
ای آنکه به یکرنگی تو متصفم از وحشی بافقی رباعی 53
1. ای آنکه به یکرنگی تو متصفم
در بندگیت مقرم و معترفم
تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم از وحشی بافقی رباعی 54
1. تا کی ز مصیبت غمت یاد کنم
آهسته ز فرقت تو فریاد کنم
رخسار تو ای تازه گل گلشن از وحشی بافقی رباعی 55
1. رخسار تو ای تازه گل گلشن جان
کز آبله شبنمی نشسته ست بر آن
تا بود چنین بود و چنین است از وحشی بافقی رباعی 56
1. تا بود چنین بود و چنین است جهان
از حادثه دهر کرا بود امان
خورشید که هست شمسهٔ هفت از وحشی بافقی رباعی 57
1. خورشید که هست شمسهٔ هفت ایوان
خواهی که بگویمت که چون گشت عیان
در نفی رخت شمع شبی راند از وحشی بافقی رباعی 58
1. در نفی رخت شمع شبی راند سخن
روزش دیدم گرفته کنجی مسکن
ای مدت شاهی جهان مدت تو از وحشی بافقی رباعی 59
1. ای مدت شاهی جهان مدت تو
در عید سرور خلق از دولت تو
ای رفعت و شان فروترین پایه از وحشی بافقی رباعی 60
1. ای رفعت و شان فروترین پایه تو
خوبی یکی از هزار پیرایهٔ تو