رباعیات در گزیده اشعار وحشی بافقی

1 گر کسب کمال می‌کنی می‌گذرد ور فکر مجال می‌کنی می‌گذرد

2 دنیا همه سر به سر خیال است ، خیال هر نوع خیال می‌کنی می‌گذرد

1 ای چرخ مرا دلی ست بیداد پسند بیمم دهی از سنگ حوادث تا چند

2 من شیشه نیم که بشکند سنگ توام مرغ قفسم که گشتم آزاد ز بند

1 در عهد معالجات تو بیماری بیکار شد از شیوه خلق آزاری

2 نی از پی آزار به سوی تو شتافت آمد که شکایت کند از بیکاری

1 شوخی که خطش آیهٔ فرخ فالی است نادیدن آن موجب سد بد حالی است

2 تا شمع رخش نهان شد از پیش نظر شد دیده تهی ز نور و جایش خالی است

1 عشرت بادا صبح تو و شام ترا آغاز تو را خوشی و انجام ترا

2 شبهای ترا باد نشاط شب عید نوروز ز هم نگسلد ایام ترا

1 ای مدت شاهی جهان مدت تو در عید سرور خلق از دولت تو

2 گر عید تواند که مجسم گردد آید ز پی تهنیت خلعت تو

1 آن زمره که از منطق ما بی‌خبرند سد نغمهٔ ما به بانک زاغی نخرند

2 زاغیم شده به عندلیبی مشهور ما دیگر و مرغان خوش الحان دگرند

1 از آبله‌ای تازه گل باغ ارم حاشا که شود طراوت روی تو کم

2 نی جوهر حسن لاله است از ژاله نی زیور خوبی گل است از شبنم

1 ای منشاء دانایی و ای مایه هوش بفرست از آن که تا سحر خوردم دوش

2 بسیار نه ، کم نه، آن قدر بخش که من هشیار نگردم و نمانم مدهوش

1 پیوستن دوستان به هم آسان است دشوار بریدن است و آخر آن است

2 شیرینی وصل را نمی‌دارم دوست از غایت تلخیی که در هجران است