غزلیات در گزیده اشعار وحشی بافقی

1 یک همدم و همنفس ندارم می‌میرم و هیچ کس ندارم

2 گویند بگیر دامن وصل می‌خواهم و دسترس ندارم

3 دارم هوس و نمی‌دهد دست آن نیست که این هوس ندارم

4 گفتی گله‌ای ز ما نداری دارم گله از تو پس ندارم

1 چو دیدم خوار خود را از در آن بیوفا رفتم رسد روزی که قدر من بداند حالیا رفتم

2 بر آن بودم که در راه وفایش عمرها باشم چو می‌دیدم که ازحد می‌برد جور و جفا رفتم

3 دلم گر آید از کویش برون آگه کنید او را که گر خواهد مرا من جانب شهر وفا رفتم

4 شدم سویش به تکلیف کسان اما پشیمانم نمی‌بایست رفتن سوی او دیگر چرا رفتم

1 در بزم وصل اگر چه همین در میان منم چون نیک بنگری ز همه بر کران منم

2 رنگی ز گل ندارم و بویی ز یاسمن آری کلیددار در بوستان منم

3 خار وخس زیاده بر آتش نهاد نیست گر بوستان حسن ترا باغبان منم

4 معلوم مهربانی اهل هوس که چیست بشنو سخن که عاشقم و مهربان منم

1 به دل دیرین بنایی بود کندم به جای او ز نو طرحی فکندم

2 خریدارانه چشمی دید سویم نگفت اما هنوز از چون و چندم

3 قبولی زان نگه می‌یابم ای بخت بسوزان بهر چشم بد سپندم

4 نگهبانت به سوی فتنه و ناز فریبم می‌دهند و می‌برندم

1 به استغنات میرم سرو استغنا بلند من که خوش راضیست از تو جان استغنا پسند من

2 سرت گردم به رقص آور دلم را گرم سویم بین که نیک است از برای چشم بد دود سپند من

3 من این تار نگه را حلقه حلقه می‌کنم اما شکاری را که من دیدم زیاد است از کمند من

4 حلاوت بخشیی گاهی به شکر خنده میفرما به زهر چشم خود مگذار کار زهر خند من

1 آمد آمد حسن در رخش غرور انگیختن اینک اینک عشق می‌آید به شور انگیختن

2 هر کرا کحل محبت چشم جان روشن نساخت روز حشرش همچنان خواهند کور انگیختن

3 پا به حرمت نه در این وادی که موسی حد نداشت گرد نعلین از تجلیگاه طور انگیختن

4 رسم بزم ماست دود از دل بر آوردن نخست سوختن چون عود و از مجمر بخور انگیختن

1 هست هنوز ماه من چشم و چراغ دیگران سبزهٔ او هنوز به از گل باغ دیگران

2 خلق روان به هر طرف بهر سراغ یار من بیهده من چرا روم بهر سراغ دیگران

3 رسته گلم ز بام و در جای دگر چرا روم با گل خود چه می‌کنم سبزهٔ باغ دیگران

4 من که میسرم شود صافی جام او چرا در دل خود کنم گره درد ایاغ دیگران

1 من اگر این بار رفتم ، رفتم آزارم مکن این تغافلهای بیش از پیش در کارم مکن

2 پای برگشتن نخواهم داشت خواهم رفت و ماند در تماشا گاه دیگر نقش دیوارم مکن

3 بنده می‌خواهی ز خدمتکار خود غافل مباش می‌شود ناگه کسی دیگر خریدارم مکن

4 من که مستم مجلست گر هست و میر مجلسی بزم خود افسرده خواهی کرد هشیارم مکن

1 ای قامت تو جلوه ده شیوه‌های حسن در هر کرشمهٔ تو نهان سد ادای حسن

2 خواهی بدار و خواه بکش ، ناپسند نیست مستحسن است‌هر چه بود اقتضای حسن

3 سلطان حسن هر چه کند حکم حکم اوست بگذار کار حسن به تدبیر و رای حسن

4 این حسن پنج روز به یوسف وفا نکرد زنهار اعتماد مکن بر وفای حسن

1 مکن مکن لب مارا به شکوه باز مکن زبان کوته ما را به خود دراز مکن

2 مکن مباد که عادت کند طبیعت تو بد است این همه عادت به خشم و ناز مکن

3 پر است شهر ز ناز بتان نیاز کم است مکن چنانکه شوم از تو بی نیاز، مکن

4 من آن نیم که بدی سر زند ز یاری من درآ خوش از در یاری و احتراز مکن