عینک چشم دلست از واعظ قزوینی دیوان اشعار 13
1. عینک چشم دلست آیینه، پیران را بکف
از بیاض موی، بر خوان سرنوشت خویش را
...
کی کند اندیشه از واعظ قزوینی دیوان اشعار 14
1. کی کند اندیشه مرگ، آنکه پیش از مرگ مرد
از بریدن نیست پروایی زبان لال را
...
ز شرم باختن عمر، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 15
1. ز شرم باختن عمر، قد دوتاست مرا
بیاد قد جوانی، بکف عصاست مرا
...
سینه ریش از یاری از واعظ قزوینی دیوان اشعار 16
1. سینه ریش از یاری هر خس ز بس باشد مرا
چون قلم پر ناله هر مد نفس باشد مرا
...
ما به فیض صحبت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 17
1. ما به فیض صحبت یاران مشفق زنده ایم
آمد و رفت عزیزان چون نفس باشد مرا
...
بخوی نرم شود عقده از واعظ قزوینی دیوان اشعار 18
1. بخوی نرم شود عقده های مشکل حل
که پنبه سخت کلیدی است قفل محکم را!
...
جواب لعل تو، شیرین از واعظ قزوینی دیوان اشعار 19
1. جواب لعل تو، شیرین کند سئوال مرا!
مکیدنش چکند تا لب خیال مرا؟!
...
از اینکه نسبت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 20
1. از اینکه نسبت دوری بلعل او دارد
عجب مدان که نگیرد عقیق نام مرا
...
گر راست نگوییم از واعظ قزوینی دیوان اشعار 21
1. گر راست نگوییم در این عهد، عجب نیست
مسطر چو بود کنج، چه گناه است قلم را؟!
...
چربد به زور سختی، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 22
1. چربد به زور سختی، زور ملایمت
از قفل بند و بست بود بیش موم را
...
اگر تمکین حسنش از واعظ قزوینی دیوان اشعار 23
1. اگر تمکین حسنش بگذرد در دل گلستان را
ز لنگر بگسلد شبنم، کمند مهر تابان را
...
هرکجا جلوه دهد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 24
1. هرکجا جلوه دهد شوخی او یکران را
مفت چشمی است که سقا شود آن میدان را
...