راه پر خوف و اجل از واعظ قزوینی دیوان اشعار 1
1. راه پر خوف و اجل در پی و، منزل دور است
مژه برهم زدنی خواب گرانست اینجا
نبود بری بغیر کدورت از واعظ قزوینی دیوان اشعار 2
1. نبود بری بغیر کدورت شتاب را
استادگی است صیقل آیینه آب را
حاصل ندامت است از واعظ قزوینی دیوان اشعار 3
1. حاصل ندامت است غرور و شتاب را
دست تأسف است گزک، این شراب را
کجا نقصان پذیرد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 4
1. کجا نقصان پذیرد عشق از دمسردی ناصح
نباشد از هوای سرد پروا گرمی تب را
از خود آزادی، بر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 5
1. از خود آزادی، بر حق بنده می‌سازد ترا
پیشتر از مرگ مردن، زنده می‌سازد ترا!
ز درویشان بی‌قدر از واعظ قزوینی دیوان اشعار 6
1. ز درویشان بی‌قدر است رفعت اهل دولت را
ز پهلوی پری یابد هما اوج سعادت را
دیده هرکس ندارد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 7
1. دیده هرکس ندارد تاب دیدار ترا
چشم حسرت می‌تواند دید رخسار ترا
ای که غافل نشوی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 8
1. ای که غافل نشوی یک نفس از یاد جهان
عنقریب است که کرده است فراموش ترا!
راه پرچاهست و، از واعظ قزوینی دیوان اشعار 9
1. راه پرچاهست و، غفلت برده ای مسکین ترا
دیدن بالا بلندان، کرده بالا بین ترا!
سرو تو، خط کشد از واعظ قزوینی دیوان اشعار 10
1. سرو تو، خط کشد ورق نو بهار را
زلف کج تو حلقه کند نام مار را
التفاتی نیست از واعظ قزوینی دیوان اشعار 11
1. التفاتی نیست با ما نرگس دلدار را
هست پرهیز از نگاه گرم این بیمار را
نیست بر گیرایی از واعظ قزوینی دیوان اشعار 12
1. نیست بر گیرایی حق نمک زین به دلیل
کز نمک افزون شود گیرندگی شهباز را