ز چشم خون‌فشان خویش دارم چشم از آن امشب از طبیب غزل 13
1. ز چشم خون‌فشان خویش دارم چشم از آن امشب
که از اشکم روان سازد به کویش کاروان امشب
دربان نکند جرأت و خاصان ملک هست از طبیب غزل 14
1. دربان نکند جرأت و خاصان ملک هست
گوید که بسلطان که مرا کار شد از دست؟
رفته عمر و نیم جانی مانده است از طبیب غزل 15
1. رفته عمر و نیم جانی مانده است
واپسی از کاروانی مانده است
دل غمدیده بدنبال کسی افتادست از طبیب غزل 16
1. دل غمدیده بدنبال کسی افتادست
دادخواهی زپی دادرسی افتادست
از غم لیلی به وادی گرچه مجنون می‌گریست از طبیب غزل 17
1. از غم لیلی به وادی گرچه مجنون می‌گریست
گر رموز عشق دانی لیل افزون می‌گریست
ما را دگر زیار؛ تمنا نمانده است از طبیب غزل 18
1. ما را دگر زیار؛ تمنا نمانده است
چون طاقت تغافل بیجا نمانده است
گر چه ما را دسترس بر دامن آن ماه نیست از طبیب غزل 19
1. گر چه ما را دسترس بر دامن آن ماه نیست
شکرلله از گریبان دست ما کوتاه نیست
تا بمن از ناز ساقی سرگران افتاده است از طبیب غزل 20
1. تا بمن از ناز ساقی سرگران افتاده است
همچو شمع محفلم آتش بجان افتاده است
دیگر دلم خدنگ جفا رانشان شدست از طبیب غزل 21
1. دیگر دلم خدنگ جفا رانشان شدست
جرمی ز من مگر بتو خاطرنشان شدست؟
عشقم آتش زد و از وی اثری پیدا نیست از طبیب غزل 22
1. عشقم آتش زد و از وی اثری پیدا نیست
وه ازین آتش پنهان شرری پیدا نیست
از حال ما چه پرسی ای بیوفا که چون است از طبیب غزل 23
1. از حال ما چه پرسی ای بیوفا که چون است
دارم دل خرابی از غصه تو خونست