منزل بسی دور و بپا ما را شکسته خارها از طبیب غزل 1
1. منزل بسی دور و بپا ما را شکسته خارها
واماندگان را مهلتی ای کاروان سالارها
درماندگی خود بکه گوئیم خدا را از طبیب غزل 1
1. درماندگی خود بکه گوئیم خدا را
سلطان ندهد گوش بفریاد گدا را
جا در صف عشاق مده اهل هوس را از طبیب غزل 3
1. جا در صف عشاق مده اهل هوس را
حیفست که از هم نشناسی گل و خس را
چون خواهم با سگانش گرم سازم آشنائی را از طبیب غزل 4
1. چون خواهم با سگانش گرم سازم آشنائی را
رقیب از رشگ آرد در میان حرف جدائی را
چون از طرف چمن آن سر و سیمین‌بر شود پیدا از طبیب غزل 5
1. چون از طرف چمن آن سر و سیمین‌بر شود پیدا
ز غوغای تذروان شورش محشر شود پیدا
از هجر بت یگانه ما از طبیب غزل 6
1. از هجر بت یگانه ما
خون می چکد از ترانه ما
نیست هرگز ببد و نیک جهان کار مرا از طبیب غزل 7
1. نیست هرگز ببد و نیک جهان کار مرا
هست یکسان به برم سبحه و زنار مرا
دارد بسحر دعا اثرها از طبیب غزل 8
1. دارد بسحر دعا اثرها
دست من و دامن سحرها
به همواری تهی کن از غم لیلی‌وَشان دل را از طبیب غزل 9
1. به همواری تهی کن از غم لیلی‌وَشان دل را
ازین وادی بکش ای ساربان آهسته محمل را
چو نیست دسترسم آنکه بوسم آن پا را از طبیب غزل 10
1. چو نیست دسترسم آنکه بوسم آن پا را
به هرکجا که نهی پای بوسم آنجا را
مسکینی و غریبی از حد گذشت ما را از طبیب غزل 11
1. مسکینی و غریبی از حد گذشت ما را
بر ما اگر ببخشی وقتست وقت یارا
افزوده غمی چون بغم دیگرم امشب از طبیب غزل 12
1. افزوده غمی چون بغم دیگرم امشب
زنهار مگیرید ز کف ساغرم امشب