درماندگی خود بکه گوئیم از طبیب اصفهانی غزل 1
1. درماندگی خود بکه گوئیم خدا را
سلطان ندهد گوش بفریاد گدا را
منزل بسی دور و بپا ما را شکسته از طبیب اصفهانی غزل 1
1. منزل بسی دور و بپا ما را شکسته خارها
واماندگان را مهلتی ای کاروان سالارها
جا در صف عشاق مده اهل هوس از طبیب اصفهانی غزل 3
1. جا در صف عشاق مده اهل هوس را
حیفست که از هم نشناسی گل و خس را
چون خواهم با سگانش گرم سازم از طبیب اصفهانی غزل 4
1. چون خواهم با سگانش گرم سازم آشنائی را
رقیب از رشگ آرد در میان حرف جدائی را
چون از طرف چمن آن سر و سیمین‌بر از طبیب اصفهانی غزل 5
1. چون از طرف چمن آن سر و سیمین‌بر شود پیدا
ز غوغای تذروان شورش محشر شود پیدا
از هجر بت یگانه ما از طبیب اصفهانی غزل 6
1. از هجر بت یگانه ما
خون می چکد از ترانه ما
نیست هرگز ببد و نیک جهان از طبیب اصفهانی غزل 7
1. نیست هرگز ببد و نیک جهان کار مرا
هست یکسان به برم سبحه و زنار مرا
دارد بسحر دعا اثرها از طبیب اصفهانی غزل 8
1. دارد بسحر دعا اثرها
دست من و دامن سحرها
به همواری تهی کن از غم لیلی‌وَشان از طبیب اصفهانی غزل 9
1. به همواری تهی کن از غم لیلی‌وَشان دل را
ازین وادی بکش ای ساربان آهسته محمل را
چو نیست دسترسم آنکه بوسم از طبیب اصفهانی غزل 10
1. چو نیست دسترسم آنکه بوسم آن پا را
به هرکجا که نهی پای بوسم آنجا را
مسکینی و غریبی از حد گذشت از طبیب اصفهانی غزل 11
1. مسکینی و غریبی از حد گذشت ما را
بر ما اگر ببخشی وقتست وقت یارا
افزوده غمی چون بغم دیگرم از طبیب اصفهانی غزل 12
1. افزوده غمی چون بغم دیگرم امشب
زنهار مگیرید ز کف ساغرم امشب