وقت آنست که از خانه به از شاطرعباس صبوحی غزل 60
1. وقت آنست که از خانه به بازار شویم
خرقه و سبحه فروشیم و بخمّار شویم
از حسرت شمع رخت، افتاده از شاطرعباس صبوحی غزل 61
1. از حسرت شمع رخت، افتاده در طرف چمن
یکجا صبا، یکجا خزان، یکجا گل و یکجا سمن
توئی در ملک جان، جان از شاطرعباس صبوحی غزل 62
1. توئی در ملک جان، جان و چه جانی؟ جان مهرویان
تو سروی و قدت محشر، چه محشر؟ محشر دوران
ره دل را بتا، زان شوخ از شاطرعباس صبوحی غزل 63
1. ره دل را بتا، زان شوخ چشم مست رهزن زن
به عیاری زلفت، خویش را غافل به مخزن زن
در خم زلف تو، پابند جنون از شاطرعباس صبوحی غزل 64
1. در خم زلف تو، پابند جنون شد دل من
بی‌خبر از دو جهان غرقه به خون شد دل من
آسمان گر ز گریبان، قمر از شاطرعباس صبوحی غزل 65
1. آسمان گر ز گریبان، قمر آورده برون
از گریبان تو، خورشید سر آورده برون
غبار نیست که بر گرد عارض از شاطرعباس صبوحی غزل 66
1. غبار نیست که بر گرد عارض ترش است این
گذشته پادشه حُسن گَرد لشکرش است این
زلفت از سنبل تر سر زده از شاطرعباس صبوحی غزل 67
1. زلفت از سنبل تر سر زده بر طرف چمن
کاکلت بسته صف از ملک حبش لشکر چین
فصل بهار شد، بیا تا به از شاطرعباس صبوحی غزل 68
1. فصل بهار شد، بیا تا به خُم آوریم رو،
کز سر شط خُم کِشیم آب طَرَب سبو سبو
از حالت چشم تو مرا بیم از شاطرعباس صبوحی غزل 69
1. از حالت چشم تو مرا بیم گرفته
کاین شوخ پریچهر، چه تصمیم گرفته
به اختیار زدم دل به زلف از شاطرعباس صبوحی غزل 70
1. به اختیار زدم دل به زلف یار، گره
به کار خویش، فکندم به اختیار، گره
غمت شود به دل من فزون، از شاطرعباس صبوحی غزل 71
1. غمت شود به دل من فزون، دقیقه دقیقه
دلم ز هجر شود پر ز خون، دقیقه دقیقه