غزلیات در دیوان اشعار اسیر شهرستانی

1 من و بزمی که به مژگان نرسد خواب آنجا شود آرام می و ساغر سیماب آنجا

2 عندلیب چمنی گشته دلم کز نم اشک شعله داغ بود لاله سیراب آنجا

3 شده ام غرقه بحری که ز اعجاز خطر زلف منصور بود پیچش گرداب آنجا

4 شهر تبریز که گلگونی رخسار شفق زرد رویی کشد از خجلت سرخاب آنجا

1 آسودگی کجا دل بیتاب من کجا شوق سفر کجا و قرار وطن کجا

2 در پرده جذبه گر نشود رهنمای شوق یوسف کجا و رایحه پیرهن کجا

3 ابر است و گل شکفته و گلزار تازه روی ساقی کجا پیاله کجا انجمن کجا

4 دیوانه نیستیم که پیمانه بشکنیم ما از کجا و توبه پیمان شکن کجا

1 دل و جان سیرگاه یار خواه اینجا و خواه آنجا من و بزمی که از خود می رود یاد نگاه آنجا

2 طلسمی بسته از هر سایه مژگان در اقلیمی که چون دیوانه با زنجیر می گردد نگاه آنجا

3 زمین سبزه دشت محبت تازگی دارد به مژگان دست در آغوش می روید گیاه آنجا

4 بنازد وادی وحشت ببالد سبزه مجنون ندارد قطره جز چشم غزال ابر سیاه آنجا

1 بحر عشق است و وفا گوهر پاک است اینجا کشتی چاره گران سینه چاک است اینجا

2 سیر بازار وفا محشر ارباب دل است عالم تفرقه یک دامن پاک است اینجا

3 عالم امن و امان گوشه میخانه بس است که نه بیم است و نه ترس است و نه باک است اینجا

4 مگذر از تربت مستان که نظرگاه وفاست ذره خاک دل حوصله ناک است اینجا

1 بی غنچه و لاله داغ پیدا بی نقش قدم سراغ پیدا

2 از چشمه طور می خورد آب پیداست ز چشم داغ پیدا

3 عشق است نهان و آشکارا کی می شود از چراغ پیدا

4 در زاویه های خاک پنهان در آینه های داغ پیدا

1 جنون نمی کند از خویشتن جدا ما را چه احتیاج به یاران آشنا ما را

2 اگر چه ساده خیالیم ساده لوح نه ایم کدام وعده چه دل دیده ای کجا ما را

3 کشیده تیغ و تغافل گرفته دامانش کجا شناخته آن ترک میرزا ما را

4 خجل ز همرهی مستی و خمار شدیم بگو چه رنگ برآرد دگر وفا ما را

1 روشنگر چشم و دل ما کن شب ما را صیقل نزند تیره دلی مطلب ما را

2 دل شکر تو را از قلم شکوه نویسد باور نکند ساده دلی یا رب ما را

3 شاید که تو یکبار ندانسته بخوانی آیینه کند نقش نگین مطلب ما را

4 گفتند سویدای دل صبح امید است دیدند چو در سوختگی کوکب ما را

1 از بسکه غمت گداخت ما را نتوان از ما شناخت ما را

2 در ششدر داو رشک بودیم دل برد ز غیر و باخت ما را

3 شرمنده دل چرا نباشیم هر چند که سوخت، ساخت ما را

4 صد زخم جگر نواز بردیم لعلش نمکین نواخت ما را

1 به امید کسی نگذاشت بیدادش دل ما را خدا اجری دهد در کشتن ما قاتل ما را

2 هوای معتدل کشت پریشان را نمی سازد ز برقی پرورد هر لحظه دهقان حاصل ما را

3 غبار خاطر مقصد شود سعی فضول اینجا ندارد هیچ کوشش اجر سعی کامل ما را

4 شد از عکس رخت آیینه ها دیوان حیرانی چه خواهد شد بخوان یکبار احوال دل ما را

1 سیرکن نو رسیده ما را وحشت آرمیده ما را

2 ای کبوتر دچار باز شوی دیده ای نور دیده ما را

3 برد و خوش برد تا چه خواهد کرد دل شوخی ندیده ما را

4 می برند از برای آب صدف اشک در خون تپیده ما را