وجود علم و عمل چون عطای حضرت اوست از نعمتالله ولی مفردات 253
1. وجود علم و عمل چون عطای حضرت اوست
جزاء علم و عمل محض لطف و سنت اوست
وقت آن آمد که پروازی کنم از نعمتالله ولی مفردات 254
1. وقت آن آمد که پروازی کنم
وز کریمان عزم شیرازی کنم
ویران شده از رئیس ده ده از نعمتالله ولی مفردات 255
1. ویران شده از رئیس ده ده
از بس که طلب کند که ده ده
ها نظر کن که در نظر دارم از نعمتالله ولی مفردات 256
1. ها نظر کن که در نظر دارم
از هویت چنین خبر دارم
هر چند رئیس ما گزیر است از نعمتالله ولی مفردات 257
1. هر چند رئیس ما گزیر است
اما چکنم که ناگزیر است
هر چه باشند ما همان باشیم از نعمتالله ولی مفردات 258
1. هر چه باشند ما همان باشیم
هر چه پاشند ما همان پاشیم
هر چه داری به عشق او در باز از نعمتالله ولی مفردات 259
1. هر چه داری به عشق او در باز
تا کند او به روی تو در باز
هر چه داریم ما از او داریم از نعمتالله ولی مفردات 260
1. هر چه داریم ما از او داریم
لاجرم چیزها نکو داریم
هر دم تویی در چشم من هم خویش را هم خود ببین از نعمتالله ولی مفردات 261
1. هر دم تویی در چشم من هم خویش را هم خود ببین
غیر تو باشد دیگری از دیده ها بیرون کنم
هر زمان صنعی نماید در نظر از نعمتالله ولی مفردات 262
1. هر زمان صنعی نماید در نظر
می برد خلقی و می آرد دگر
هر کجا صورت بود معنی بود از نعمتالله ولی مفردات 263
1. هر کجا صورت بود معنی بود
صورتی نبود که بی معنی بود
هر کس که به قول خویش ثابت ناید از نعمتالله ولی مفردات 264
1. هر کس که به قول خویش ثابت ناید
او را تو اگر یار نخوانی شاید