سر محبوب را مکن پیدا از نعمتالله ولی دوبیتی 1
1. سر محبوب را مکن پیدا
گرچه پیداست در همه اشیا
در ازل زنده کرد او دل ما از نعمتالله ولی دوبیتی 2
1. در ازل زنده کرد او دل ما
دیده زنده دلی ما آنجا
از صفات خود اگر یابی فنا از نعمتالله ولی دوبیتی 3
1. از صفات خود اگر یابی فنا
حضرت باقی تو را بخشد بقا
به نور غیب روشن شد دل ما از نعمتالله ولی دوبیتی 4
1. به نور غیب روشن شد دل ما
منور شد به نورش منزل ما
هر نفس آئینه ای از غیب بنماید به ما از نعمتالله ولی دوبیتی 5
1. هر نفس آئینه ای از غیب بنماید به ما
گر نظر داری ببین آئینهٔ گیتی نما
نور خورشید می دهد ما را از نعمتالله ولی دوبیتی 6
1. نور خورشید می دهد ما را
درد جاوید می دهد ما را
قلعهٔ دل خوشتر است از قلعهٔ این شهریار از نعمتالله ولی دوبیتی 7
1. قلعهٔ دل خوشتر است از قلعهٔ این شهریار
همت ما این چنین فرمان دهد بر پادشاه
دعانی من الکرمان ثم دعانیا از نعمتالله ولی دوبیتی 8
1. دعانی من الکرمان ثم دعانیا
فان هواها مولع بهوا نیا
در ازل زنده کرد او دل ما از نعمتالله ولی دوبیتی 9
1. در ازل زنده کرد او دل ما
دید زنده دلی ما آنجا
نور خورشید می دهد ما را از نعمتالله ولی دوبیتی 10
1. نور خورشید می دهد ما را
درد جاوید میدهد ما را
از صفات خود اگر یابی فنا از نعمتالله ولی دوبیتی 11
1. از صفات خود اگر یابی فنا
حضرت باقی تو را بخشد بقا
به نور غیب روشن شد دل ما از نعمتالله ولی دوبیتی 12
1. به نور غیب روشن شد دل ما
منوّر شد به نورش منزل ما