رباعیات شاه نعمت‌الله ولی

1 نقشی و خیالیست که عالم خوانند معنی سخن محققان می دانند

2 این طرفه که در حقیقت این نقش خیال حقّند ولی خیال را می دانند

1 گر زان که گدا نماند آن سلطان ماند ور کفر نماند نزد ما ایمان ماند

2 این خواجه به نزد ما همین است ، همان هر چیز که این نماند باقی آن ماند

1 تا با غم عشق او هم آواز شدم صد بار زیاده بر عدم باز شدم

2 ز آن راه عدم نیز بسی پیمودم رازی بودم کنون همه راز شدم

1 موجود به واجب الوجودیم همه هستیم ولی هیچ نبودیم همه

2 از جود وجود عشق موجود شدیم بی جود وجود بی وجودیم همه

1 در مجلس انس همدمی یافته ایم در پردهٔ عشق محرمی یافته ایم

2 عالم چه کنم که از دو عالم بهتر در سینهٔ خویش عالمی یافته ایم

1 در کوی خرابات بسی کوشیدیم تا جمله شراب میکده نوشیدیم

2 تا رهبر رندان جهانی باشیم رندانه قبای عاشقی پوشیدیم

1 در کوی خرابات خراب افتادیم رندانه به ذوق در شراب افتادیم

2 در بحر محیط کشت ای می راندیم کشتی بشکست ما در آب افتادیم

1 با عقل حدیث عشق گوئی هی هی در کتم عدم وجود جوئی هی هی

2 جامی و شراب و عاشق و معشوقی یکتا به خود آ که خود تو اوئی هی هی

1 در کنج فنا گنج بقا یافته ایم در ملک عدم وجود را یافته ایم

2 خود را به خدا شناختیم ای عارف آنگاه خدا را به خدا یافته ایم

1 ما یافته ایم آنچه ما یافته ایم گم کردهٔ خود را به خدا یافته ایم

2 گنجی که نیافت هیچکس در عالم وایافته ایم نیک وایافته ایم