تن رهاکن در طریق عاشقی تا جان شوی از نعمت‌الله ولی غزل 1551
1. تن رهاکن در طریق عاشقی تا جان شوی
جان فدای عشق جانان کن که تا جانان شوی
تن فداکن تا همه تن جان شوی از نعمت‌الله ولی غزل 1552
1. تن فداکن تا همه تن جان شوی
جان رها کن تا همه جانان شوی
دل به دلبر گر دهی دلبر شوی از نعمت‌الله ولی غزل 1553
1. دل به دلبر گر دهی دلبر شوی
سر به پایش گر نهی سرور شوی
دل به دریا ده که تا دریا شوی از نعمت‌الله ولی غزل 1554
1. دل به دریا ده که تا دریا شوی
نزد ما بنشین که همچون ما شوی
هر زمانی بر آهکی گروی از نعمت‌الله ولی غزل 1555
1. هر زمانی بر آهکی گروی
گوئیا پیش نفس در گروی
ای عشق بیا که خوش بلائی از نعمت‌الله ولی غزل 1556
1. ای عشق بیا که خوش بلائی
ای درد مرو مرا دوائی
دلم بگرفت از این زهد ریائی از نعمت‌الله ولی غزل 1557
1. دلم بگرفت از این زهد ریائی
بیا ای ساقی رندان کجائی
دل به دریا ده که دریادل شوی از نعمت‌الله ولی غزل 1558
1. دل به دریا ده که دریادل شوی
وز وجود این و آن حاصل شوی
برو ای خواجهٔ عاقل از این دنیا چه می جوئی از نعمت‌الله ولی غزل 1559
1. برو ای خواجهٔ عاقل از این دنیا چه می جوئی
چو بی دردی دوای دل ز بودردا چه می جوئی
گر جلال و جمال می جوئی از نعمت‌الله ولی غزل 1560
1. گر جلال و جمال می جوئی
از دو کامل کمال می جوئی
از برای خدا بیا ساقی از نعمت‌الله ولی غزل 1561
1. از برای خدا بیا ساقی
بده آن جام جانفزا ساقی
آمد آن ساقی سرمست و به دستش جامی از نعمت‌الله ولی غزل 1562
1. آمد آن ساقی سرمست و به دستش جامی
گوئیا می طلبد همچو من بدنامی