تا ز نور روی او گشته از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 1
1. تا ز نور روی او گشته منور آفتاب
نور چشم عالمست و خوب و درخور آفتاب
از تتق کبریا صورت از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 1
1. از تتق کبریا صورت لطف خدا
بسته نقابی ز نور روی نموده به ما
از نور روی اوست از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 3
1. از نور روی اوست که عالم منور است
حسنی چنین لطیف چه حاجت به زیور است
مرد مردانه شاه از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 4
1. مرد مردانه شاه مردان است
در همه حال مرد مردان است
گر نه آب است اصل از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 5
1. گر نه آب است اصل گوهر چیست
جوهر گوهر منور چیست
عمر بی عشق می گذاری از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 6
1. عمر بی عشق می گذاری هیچ
حاصل از عمر خود چه داری هیچ
بنازم جان روح افزای از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 7
1. بنازم جان روح افزای سید
بنازم صورت زیبای سید
خوش رحمتیست یاران از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 8
1. خوش رحمتیست یاران صلوات بر محمد
گوئیم از دل و جان صلوات بر محمد
در دو عالم چون یکی از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 9
1. در دو عالم چون یکی دارندهٔ اشیا بود
هر یکی در ذات آن یکتای بی همتا بود
دل چو سلطان ملک از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 10
1. دل چو سلطان ملک جان گردد
پادشاه همه جهان گردد
هرچه مقصود تو از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 11
1. هرچه مقصود تو است آن گردد
هرچه گوئی چنین چنان گردد
رند مستی که گرد از شاه نعمت‌الله ولی قصیده 12
1. رند مستی که گرد ما گردد
گر گدائیست پادشا گردد