اگر خورشید و مه نبود سعادت از سیف فرغانی غزل 13
1. اگر خورشید و مه نبود سعادت با درویش را
وگر مشک سیه نبود همان حکم است مویش را
ای بچشم دل ندیده روی یار خویش از سیف فرغانی غزل 14
1. ای بچشم دل ندیده روی یار خویش را
کرده ای بی عشق ضایع روزگار خویش را
ای سیم بر زکات تن وجان خویش از سیف فرغانی غزل 15
1. ای سیم بر زکات تن وجان خویش را
بردار از دلم غم هجران خویش را
ای رفته رونق از گل روی تو باغ از سیف فرغانی غزل 16
1. ای رفته رونق از گل روی تو باغ را
نزهت نبوده بی رخ تو باغ و راغ را
ای بر گل روی تو حسد باغ ارم از سیف فرغانی غزل 17
1. ای بر گل روی تو حسد باغ ارم را
بت کیست که سجده نکند چون تو صنم را
گر چه وصلت نفسی می ندهد دست از سیف فرغانی غزل 18
1. گر چه وصلت نفسی می ندهد دست مرا
جز بیادت نزنم تا نفسی هست مرا
کفر عشقت می کند منع از مسلمانی از سیف فرغانی غزل 19
1. کفر عشقت می کند منع از مسلمانی مرا
بند زلفت می کند جمع از پریشانی مرا
ای نبرده وصل تو روزی بمهمانی از سیف فرغانی غزل 20
1. ای نبرده وصل تو روزی بمهمانی مرا
هیچت افتد کز فراق خویش برهانی مرا؟
در دل عاشق اگر قدر بود جانان از سیف فرغانی غزل 21
1. در دل عاشق اگر قدر بود جانان را
نظر آنست که در چشم نیارد جان را
ترا من دوست می‌دارم چو بلبل از سیف فرغانی غزل 22
1. ترا من دوست می‌دارم چو بلبل مر گلستان را
مرا دشمن چرا داری چو کودک مرد بستان را
گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان از سیف فرغانی غزل 23
1. گر عاشقی فدا کن در ره عشق جان را
دانم که این دلیری نبود چو تو جبان را
از جمال تو مگر نیست خبر سلطان از سیف فرغانی غزل 24
1. از جمال تو مگر نیست خبر سلطان را
که سوی صورت ملک است نظر سلطان را