الباب الثامن ذکرالسطان یستنزل‌الامان در حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی

1 بشنو تا ابوحنیفه چه گفت صفّهٔ عقل خویش را چون رُفت

2 که سفیهی چو داد دشنامش گشت خامش ز گفتن خامش

3 گفت از این ژاژ او چه آزارم آنچه او گفت بیش بنگارم

4 گر چنانم بشویم آن از خود ورنه‌ام با بدی چه گویم بَد

1 آن شنیدی که گفت نوشروان مطبخی را به وقت خوردن نان

2 چون برو ریخت قطره‌ای خوردی گفت هیهات خون خود خوردی

3 زین گنه مر ترا بخواهم کشت تابم از خشم می‌رود در پشت

4 مطبخی چون شنید این گفتار شد خلیده روان و رفت از کار

1 از مدد نیزه نیزه بود آن روز تیر پروین ربای جوزا دوز

2 سیهان را به خنجر روشن کرده چون لعل مهرهٔ گردن

3 جزع‌گیران به زیر درع چو آب چون کبوتر طپنده در مضراب

4 کشته گشتی اجل ز خون‌خواران گر نبودی اجل هم از یاران

1 عدل کن زانکه در ولایت دل دَرِ پیغمبری زند عادل

2 در شبانی چو عدل کرد کلیم داد پیغمبریش اله کریم

3 تا شبانی نکرد بر حیوان کی شبان گشت بر سرِ انسان

4 عدل در دست آنکه دادگرست ناوک مرگ را قوی سپرست

1 عرش اگر بارگاه را زیبد شاه بهرامشاه را زیبد

2 شه به پشت حقیقت اعجاز نه ز روی گزاف و راه مجاز

3 هست چرخ ار چه هرزه دوران نیست هست قطب ارچه تنگ میدان نیست

4 هست از این روی سال و ماه مقیم نه ز رای سخیف و طبع سقیم

1 با سلاطین چو گفت خواهی راز وقت آنرا بدان چو وقت نماز

2 کن مراعات شاهِ بدخو را چون زن زشت شوی نیکو را

3 شه چو بر داردت فکندش باش چون ترا خواجه خواند بنده‌ش باش

4 دستت از داد پایگاه بنه ور ترا سر دهد کلاه بنه

1 سال قحطی یکی به کسری گفت کابر بر خلق شد به باران زُفت

2 گفت کانبارخانه بگشادیم ابر گر زفت گشت ما رادیم

3 صبح‌وار از پی ضیا بدمیم که نه ما در سخا ز ابر کمیم

4 دیم ما هست اگر دم او نیست نام ما هست اگر نم او نیست

1 روزی از روزها به وقت بهار رفت محمود زاولی به شکار

2 دید زالی نشسته بر سرِ راه رویش از دود ظلم گشته سیاه

3 بر تن از ظلم و جور پیراهن از گریبان دریده تا دامن

4 هر زمان گفتی ای ملک فریاد چیست این ظلم و چیست این بیداد

1 ای ز انصاف و عدل بالاتر از عُلا رای تست والاتر

2 سخنی گویمت به حق بشنو خیره بر راه تنگ و تیره مرو

3 هرکس از روی عرف خود آیند مر ترا سال و ماه بستایند

4 زان سخنهای خوب غرّه مشو همچو تردامنان به عدل منو

1 کس به تدبیر سفله ملک نراند نامه در نور برق نتوان خواند

2 رای کم عقل نور برق بُوَد خاصه جایی که بیم غرق بُوَد

3 شاه تا زفت و بی‌خرد نبود جفت او خود وزیر بد نبود

4 شاه را آید ارچه شیر ژیان روز نیک از وزیر بد به زیان