الباب الثامن ذکرالسطان یستنزل‌الامان در حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی

1 من ندانم ز جملهٔ اشرار پُر گناهی چو بی‌گناه‌آزار

2 جز سیه روی وقت بیدادی نکند همچو زنگیان شادی

3 شغل دولت که از ستم سازی چه بود جز که گرگ و خرّازی

4 چون ز داد و ز رای خویشی شاد چون کنی بر فرود خود بیداد

1 گفت روزی حکایتی پیری که مرا بُد نشانهٔ تیری

2 کاندر آن روزگار شاهی بود عالم عدل را پناهی بود

3 داد و انصاف و عدل گستردی هرکسی بر ز بِرّ او خوردی

4 گفت روزی به رهزنی در تاخت دید در بند کرده کاله و ساخت

1 چون تبه شد خلافت مأمون ریخت مر خلق را به ناحق خون

2 کرد بر آل برمک آن بیداد کهکسی زان صفت ندارد یاد

3 یحیی بیگناه را چو بکشت گشت بر وی زمانه تنگ و درشت

4 مادری داشت یحیی مظلوم پیر و عاجز ز کام دل محروم

1 همچنین شاه ماضی با جود ناصرِ دین سرِ کرم مسعود

2 گشت بر بوالحسین میمندی متغیر ز چونی و چندی

3 رفع کردند مر ورا در کار از شیانی درم هزار هزار

4 عاقبت کشته شد بناحق و جور هیچ نابوده کار او را غور

1 حاجبی بُرد جام نوشروان دید آن شاه و کرد ازو پنهان

2 دل خازن ز بیم شه برخاست جام جُستن گرفت از چپ و راست

3 خازن از بیم جان خود بشتاب هرکسی را همی نمود عذاب

4 جان خازن بتافت از پی جام گشت از بیم شاه خون‌آشام

1 عدل کن زانکه در ولایت دل دَرِ پیغمبری زند عادل

2 در شبانی چو عدل کرد کلیم داد پیغمبریش اله کریم

3 تا شبانی نکرد بر حیوان کی شبان گشت بر سرِ انسان

4 عدل در دست آنکه دادگرست ناوک مرگ را قوی سپرست

1 روزی از روزها به وقت بهار رفت محمود زاولی به شکار

2 دید زالی نشسته بر سرِ راه رویش از دود ظلم گشته سیاه

3 بر تن از ظلم و جور پیراهن از گریبان دریده تا دامن

4 هر زمان گفتی ای ملک فریاد چیست این ظلم و چیست این بیداد

1 شحنه‌ای در دهی شبی سرمست پای مرغ معلّمی بشکست

2 روز دیگر معلّم بی‌دین پیش بت رفت تا کند نفرین

3 وین سخن گشت منتشر در ده باز گفتند این سخن کِه و مِه

4 برد صاحب خبر به نوشروان قصّهٔ مرغ و شحنه و رُهبان

1 آن شنیدی که در دهی پیری خورد ناگه ز شحنه‌ای تیری

2 رفت در پیش قاضی آن درویش گفت بنگر مرا چه آمد پیش

3 شحنه سرمست بود در میدان تیری افکند و زد مرا بر جان

4 قاضی او را بگفت از سرِ خشم قلتبانا نگه نداری چشم

1 شاه شاهان یمینِ دین محمود که جهان را به عدل بُد مقصود

2 شاه غازی یمین دین خدای که بُد او در زمانه بار خدای

3 یافته دین احمد تازی سرفرازی بدان شه غازی

4 روزی اندر دلش فتاد هوس که سوی رومیان فرستد کس