الباب الثامن ذکرالسطان یستنزل‌الامان در حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی

1 ای سنایی به گرد رضوان پوی دَرِ آن از ثنای سلطان جوی

2 شاه بهرامشاه مسعود آن که به حق اوست پادشاه جهان

3 ای سنایی کمِ سنایی گیر با ثنای شه آشنایی گیر

4 کانکه گوید به مدح او سخنی چون صدف پرگهر کند دهنی

1 عرش اگر بارگاه را زیبد شاه بهرامشاه را زیبد

2 شه به پشت حقیقت اعجاز نه ز روی گزاف و راه مجاز

3 هست چرخ ار چه هرزه دوران نیست هست قطب ارچه تنگ میدان نیست

4 هست از این روی سال و ماه مقیم نه ز رای سخیف و طبع سقیم

1 مثَل ابتدای دولت شاه بود چون یوسف و برادر و چاه

2 بود از آغاز رنج و غم خوردن عاقبت گنج بود و بر خوردن

3 آن فکندن به چاه بهر الم وآن بها کردنش به هژده درم

4 قیمتش هژده قلب یا کم و بیش و او ز هژده هزار عالم بیش

1 شحنه‌ای در دهی شبی سرمست پای مرغ معلّمی بشکست

2 روز دیگر معلّم بی‌دین پیش بت رفت تا کند نفرین

3 وین سخن گشت منتشر در ده باز گفتند این سخن کِه و مِه

4 برد صاحب خبر به نوشروان قصّهٔ مرغ و شحنه و رُهبان

1 همچنین شاه ماضی با جود ناصرِ دین سرِ کرم مسعود

2 گشت بر بوالحسین میمندی متغیر ز چونی و چندی

3 رفع کردند مر ورا در کار از شیانی درم هزار هزار

4 عاقبت کشته شد بناحق و جور هیچ نابوده کار او را غور

1 چون تبه شد خلافت مأمون ریخت مر خلق را به ناحق خون

2 کرد بر آل برمک آن بیداد کهکسی زان صفت ندارد یاد

3 یحیی بیگناه را چو بکشت گشت بر وی زمانه تنگ و درشت

4 مادری داشت یحیی مظلوم پیر و عاجز ز کام دل محروم

1 بنه ای عدل تو بقای جهان در کنار جهان سزای جهان

2 چون درِ عدل باز شد بر تو درِ دوزخ فراز شد بر تو

3 عدل مر مرگ را بریزد آب جور مر فتنه را ببندد خواب

4 هست شادی دل ستمگاران خوش و اندک چو خواب بیماران

1 به نقیبی بگفت روزی امین که بران صد پیاده در صف کین

2 او حدیث امین به جای بماند بشد و صد سوار در صف راند

3 چون چنان دید گرم گشت امین پس بدو گفت کای چنین و چنین

4 نه درین ساعت ای بدِ بدکار منت گفتم پیاده بر نه سوار

1 ور دبیر از تو بی‌نوا باشد دان که تدبیرها خطا باشد

2 هرکجا کور دیدبان باشد لاجرم گرگ سر شبان باشد

3 عقل خندد به زیر دامن در بر کر خسک و کور سوزن گر

4 ببرد آب عالم ابرار مدحت پادشاه آتش خوار

1 گفت روزی حکایتی پیری که مرا بُد نشانهٔ تیری

2 کاندر آن روزگار شاهی بود عالم عدل را پناهی بود

3 داد و انصاف و عدل گستردی هرکسی بر ز بِرّ او خوردی

4 گفت روزی به رهزنی در تاخت دید در بند کرده کاله و ساخت