الباب السّابع فصل فی‌الغرور و الغفلة والنسیان و حبّ‌الامانی والتّهور فی امور الدّنیا و نسیان‌الموت والبعث والنشر در حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی
1 تا بگوید ز انبیا و رسل چون گرفتم به قهر بر سر پُل
2 تا بگوید که شیث و آدم را چون بریدم ز جسمشان دم را
3 تا بگوید ز کشتن هابیل که ستم کرد بر تنش قابیل
4 تا بگوید ز نوش و نوح و لمک مردن زار و رفتن هریک
1 داشت لقمان یکی کریجی تنگ چو گلوگاه نای و سینهٔ چنگ
2 شب در او در به رنج و تاب بُدی روز در پیش آفتاب بُدی
3 روز نیمی به آفتاب اندر همه شب زو به رنج و تاب اندر
4 بلفضولی سؤال کرد از وی چیست این خانه شش بدست و سه پی
1 بود عمّر نشسته روزی فرد گردش اصحاب صفّه با غم و درد
2 هریک از شادی ره اسلام یاد می‌کرد بر گشاده کلام
3 هم کهن پیر و هم جوان تازه برده آوازه تا به دروازه
4 منّتی جمله یاد می‌کردند فوت ایام کفر می‌خوردند
1 برهٔ چرخ هست مردم خوار زو خور خویش هیچ طمع مدار
2 آفتِ کشت تست بر گردون گاو کردنده از سرین و سرون
3 از دو پیکر مجوی ساز و بسیچ کز دو روی هیچ کس نیابد هیچ
4 راه خرچنگ و رای او مپذیر کژ رو و کور را دلیل مگیر
1 صحبت ابلهان چو دیگ تهیست از درون خالی از برون سیهیست
2 دوستی ابلهان ز تقلید است نز ره عقل و دین و توحیدست
3 ببُر از دوستی خلق سبک دوستی خلق سنگ و شیشه تُنُک
4 سنگ در ظرف شیشه نتوان برد نبود دوست با عرابی کرد
1 ای گرفته به دست حرص و امل پیر زالی سر تو زیر بغل
2 دو جهان آنکه علوی و سفلیست صورت هر دو باز گویم چیست
3 این یکی پیر تنگ میدانیست وآن دگر زال سبحه گردانیست
4 شکر تسبیح می‌کند جاوید به دو تا مهرهٔ سیاه و سپید
1 چکنی در کنار مادر خو آخر ای نازنین کم از دو دو
2 پای در نه به راه بی‌فریاد بر خرد خوان که هرچه باداباد
3 آنکه با میل مال و مُل باشد نقد در دل ز بیم ذُل باشد
4 به مُل و مال میل تا چه کنی الفی قد چو دال تا چه کنی
1 چیست دنیا و خلق و استظهار خاکدانی پر از سگ و مردار
2 بهر یک خامش این همه فریاد بهر یک خاک توده این همه باد
3 هست مهر زمانه با کینه سیر دارد میان لوزینه
4 از پی گندمی درین عالم چند باشی برهنه چون آدم
1 از ثَری تا به اوج چرخ اثیر همه میرنده‌اند دون و امیر
2 چه حدیث است میر هم میرد زانکه جسمست مرگ بپذیرد
3 چکنی سرگذشت طرّاری سرگذشت اجل شنو باری
4 تا بگوید چگونه سازم چاه تا بگوید چگونه سوزم شاه
1 مرغ و حور از بهشت ابدانست حکمت و دین بهشت یزدانست
2 نبود جز جمال ایزد قوت عاشقان را به جنت ملکوت
3 تو چه دانی که می چه گیری قوت در چنین دل کجا رسد ملکوت
4 ملکوت از پی گدایی را جان دهد از پی رضایی را