می از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 49
1. می همی خور کنون به بوی بهار
باش تا بردمد ز گور تو خار
آز از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 50
1. آز را از درون خود پیوست
خاک بر سر بمان و باد به دست
مبر از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 51
1. مبر این زندگی به صدرِ سعیر
هم بدینجاش واگذار و بمیر
آن از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 52
1. آن شنیدی که در طواف زنی
گفت با آن جوان نکو سخنی
شُکر از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 53
1. شُکر انصاف بر زبان بهار
گفت بلبل چو مردم هوشیار
فضل از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 54
1. فضل دین در رهِ مسلمانیست
هنر ملک ره فرادانیست
علم از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 55
1. علم خوان تات جان قبول کند
که ترا فضل بوالفضول کند
مر از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 56
1. مر سران را چو طامع و می خوار
بهر چه دردسر دهم چو خمار
مال از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 57
1. مال بر کف چو پیل بر کشتیست
مال در دل چو آب در کشتیست
آن از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 58
1. آن شنیدی که بود مردی کور
آدمی صورت و به فعل ستور
آن از سنایی غزنوی حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه 59
1. آن شنیدی که در ولایت شام
رفته بودند اشتران به چرام