الباب الاوّل: در توحید باری تعالی در حدیقة الحقیقه و شریعة الطریقه سنایی غزنوی

1 هرچه آن کدخدای دکاندار سوی خانه فرستد از بازار

2 آنکه باشد به خانه در خویشش در شبانگاه آورد پیشش

3 هرچه زینجا بری نگه دارند در قیامت همانت پیش آرند

4 نیست آنجا تغیّر و تبدیل نشود نیک بد به هیچ سبیل

قال‌الله تعالی: الذین یؤمنون بالغیب و یقیمون الصلوة، و قال النّبی علیه‌السلام عند نزعه: و ما ملکت ایمانکم، و قال النّبی صلی اللّه علیه و سلم حبب الی من دنیاکم ثلاث: الطبیب والنساء و قرّة عینی فی‌الصلوة، و قال علیه‌السلام: من ترک الصلوة متعمداً فقد کفر و بین‌الاسلام والکفر ترک‌الصلوة، و قال: المصلی یناجی ربه، و قال علیه‌السلام لو علم المصلی من یناجی ما التفت و قال علیه‌السلام کن فی صلوتک خاشعا و قال علیه‌السلام: الصلوة نورالمؤمن، من اقام الصلوة اعطی الجنّة بالصلوة. ,

2 بنده تا از حدث برون ناید پردهٔ عزّ نماز نگشاید

3 چون کلید نماز پاکی تست قفل آن دان که عیبناکی تست

4 پای کی بر نهی به بام فلک باده کی در کشی ز جام ملک

1 در اُحد میر حیدر کرّار یافت زخمی قوی در آن پیکار

2 ماند پیکان تیر در پایش اقتضا کرد آن زمان رایش

3 که برون آرد از قدم پیکان که همان بود مرورا درمان

4 زود مرد جرایحی چو بدید گفت باید به تیغ باز برید

1 بارگی را بساز آلت و زین از پی بارگاه علّیّین

2 با دعا یار کن انابتِ حق تا قبولت کند اجابتِ حق

3 گه گه آیی ز بهر فرض نماز از حقیقت جدا قرین مجاز

4 بی‌دعا و تضرّع و زاری یک دو رکعت بغفله بگزاری

1 بوشعیب الاُبی امامی بود که ورا هرکسی همی بستود

2 قائم‌الیل و صائم‌الدّهری یافت از زهد در زمان بهری

3 برده از شهر صومعه برِ کوه جَسته بیرون ز زحمت انبوه

4 زنی از اتّفاق رغبت کرد گفت شیخا زنت بود در خورد

1 در دهان هر زبان که گویا شد از ثنایت چو مُشک بویا شد

2 دل و جان را به بُعد و قربت تو هست در امر و در مشیّت تو

3 دولت سرمدی و نحس ردی ملک بی‌هلک و عزّت ابدی

4 بندگانت به روز و شب پویان همه از تو ترا شده جویان

1 مستمع نغمت نیاز از دل مطلع بر طلوع راز از دل

2 چون درِ دل نیاز بگشاید آنچه خواهد به پیش باز آید

3 یاربش را ز شه ره اقبال کرده لبّیک دوست استقبال

4 زآتشی کان بودت گوناگون تکیه بر آب روی چون فرعون

1 از پی راه حق کم از کودک نتوان بودن ای کم از یک یک

2 گر در آموختن کند تقصیر هرچه خواهد سبک زوی بپذیر

3 به تلطّف بدار و بنوازش خیره در انتظار مگدازش

4 در کنارش نه آن زمان کاکا تا شود راضی و مکنش جفا

1 ای روان همه تنومندان آرزو بخش آرزومندان

2 تو کنی فعل من نکو در من مهربان‌تر ز من تویی بر من

3 رحمتت را کرانه پیدا نیست نعمتت را میانه پیدا نیست

4 آنچه بدهی به بنده دینی ده با رضای خودش قرینی ده

1 ای خداوند قایم و قدّوس ملک تو نامماس و نامحسوس

2 از تو چیریم و بر تو چیر نه‌ایم به تو سیریم و از تو سیر نه‌ایم

3 سوی ما گرچه هیچکس کس نیست کرم تو نُویدگر بس نیست

4 دین‌مان داده‌ای یقین‌مان ده گرچه این هست بیش از این‌مان ده