رباعیات در دیوان اشعار سنایی غزنوی

1 در هجر توام قوت یک آه نماند قوت دل من جز غمت ای ماه نماند

2 زین خیره سری که عشق مه رویانست اندر ره عاشقی دو همراه نماند

1 ار نیست دهان فزونت ار هست کمست گویی به مثل وجودش اندر عدم‌ست

2 درد است و دواست هم شفا و الم‌ست گویی ملک الموت و مسیحا بهم‌ست

1 گر با فلکم کنی برابر بیشم عالم همه یک ذره نیرزد پیشم

2 هرگز نمرم ز مرگ از آن نندیشم کز گوهر خود ملایکت را خویشم

1 ای شاه چو لاله دارد از تو دشمن دل تیره و چاک دامن و خاک وطن

2 چون چرخ چراست خصمت ای گرد افگن نالنده و گردان و رسن در گردن

1 بی آنکه به کس رسید پیوند از تو آوازه به شهر در پراکند از تو

2 کس بر دل تو نیست خداوند از تو ای فتنهٔ روزگار تا چند از تو

1 چون من به خودی نیامدم روز نخست گر غم خورم از بهر شدن ناید چست

2 هر چند رهی اسیر در قبضهٔ توست زین آمد و شد رضای تو باید جست

1 آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست وان کت کلهی نهاد طرار تو اوست

2 آنکس که ترا بار دهد بار تو اوست وآنکس که ترا بی تو کند یار تو اوست

1 مجرم رخ تو که ما بدو آساییم ما با رخ و با خرام تو برناییم

2 ما جرم ترا چو روی تو آراییم خود جرم تو کرده‌ای که مجرم ماییم

1 در دل ز طرب شکفته باغیست مرا بر جان ز عدم نهاده داغیست مرا

2 خالی ز خیالها دماغیست مرا از هستی و نیستی فراغیست مرا

1 ای خورشیدی که نورت از روی امید گفتم که به صدر ما نماند جاوید

2 ناگه به چه از باد اجل سرد شدی گر سرد نگردد این نگارین خورشید