ذات رومی محرم آمد از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 1
1. ذات رومی محرم آمد پاک دل کرباس را
امتحان واجب نیامد سفتن الماس را
خیز ای دل زین برافگن از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 2
1. خیز ای دل زین برافگن مرکب تحویل را
وقف کن بر ناکسان این عالم تعطیل را
نبودی دین اگر اقبال از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 3
1. نبودی دین اگر اقبال مرد مصطفایی را
نکردی هرگزی پیدا خدای ما خدایی را
ای که اطفال به گهواره از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 4
1. ای که اطفال به گهواره درون از ستمت
سور نادیده بجویند همی ماتم را
روزگار ای بزرگ چاکر از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 5
1. روزگار ای بزرگ چاکر تست
هست از آن سوی تو قرار مرا
تلخ کرد از حدیث خویش از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 6
1. تلخ کرد از حدیث خویش طبیب
دوش لفظ شکرفروش مرا
چند گویی که بیا تا از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 7
1. چند گویی که بیا تا بر وزانت برم
تا ز تو دور کند مکرمتش احزان را
ای برآراسته از لطف از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 8
1. ای برآراسته از لطف و سخا معدن خویش
همچو گوهر که بیاراید مر معدن را
گفتی به پیش خواجه از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 9
1. گفتی به پیش خواجه که این غزنوی غرست
زان رو که تا مرا ببری پیش خواجه آب
تا نهان گشت آفتاب از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 10
1. تا نهان گشت آفتاب خواجگان در زیر خاک
شد لبم پر باد و دل پر آتش و دیده پر آب
مال هست از درون از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 11
1. مال هست از درون دل چون مار
وز برون یار همچو روز و چو شب
ای که چون اندر بنان از سنایی غزنوی قصیده-قطعه 12
1. ای که چون اندر بنان آری قصب هنگام نظم
صدر چرخ ثانی از فضل تو پندارم قصب