احسنت و زه ای نگار زیبا از سنایی غزنوی غزل 1
1. احسنت و زه ای نگار زیبا
آراسته آمدی بر ما
جمالت کرد جانا هست ما را از سنایی غزنوی غزل 1
1. جمالت کرد جانا هست ما را
جلالت کرد ماها پست ما را
بندهٔ یک دل منم بند قبای ترا از سنایی غزنوی غزل 3
1. بندهٔ یک دل منم بند قبای ترا
چاکر یکتا منم زلف دو تای ترا
باز بر عاشق فروش آن سوسن آزاد را از سنایی غزنوی غزل 4
1. باز بر عاشق فروش آن سوسن آزاد را
باز بر خورشید پوش آن جوشن شمشاد را
باز تابی در ده آن زلفین عالم سوز را از سنایی غزنوی غزل 5
1. باز تابی در ده آن زلفین عالم سوز را
باز آبی بر زن آن روی جهان افروز را
می ده ای ساقی که می به درد عشق آمیز را از سنایی غزنوی غزل 6
1. می ده ای ساقی که می به درد عشق آمیز را
زنده کن در می پرستی سنت پرویز را
جاودان خدمت کنند آن چشم سحر آمیز را از سنایی غزنوی غزل 7
1. جاودان خدمت کنند آن چشم سحر آمیز را
زنگیان سجده برند آن زلف جان آویز را
انعم‌الله صباح ای پسرا از سنایی غزنوی غزل 8
1. انعم‌الله صباح ای پسرا
وقت صبح آمده راح ای پسرا
ساقیا می ده که جز می نشکند پرهیز را از سنایی غزنوی غزل 9
1. ساقیا می ده که جز می نشکند پرهیز را
تا زمانی کم کنم این زهد رنگ آمیز را
در ده پسرا می مروق را از سنایی غزنوی غزل 10
1. در ده پسرا می مروق را
یاران موافق موفق را
چند رنجانی نگارا این دل مشتاق را از سنایی غزنوی غزل 11
1. چند رنجانی نگارا این دل مشتاق را
یا سلامت خود مسلم نیست مر عشاق را
مرد بی حاصل نیابد یار با تحصیل را از سنایی غزنوی غزل 12
1. مرد بی حاصل نیابد یار با تحصیل را
جان ابراهیم باید عشق اسماعیل را