کتاب المواد و التاریخ صامت بروجردی

1 مرد گر در پیش زن ببرتبه شد عارش کم است پیش پا افتد هر آن سنگی که مقدارش کمست

2 رفته رفته زن شود بر پشت آن شوهر سوار ریش او را گیرد و گوید که سربارش کم است

1 هر که قدم زد چو غلامحسین در ره تحصیل مقام حسین

2 مست ز جان کرد گذر مردوار از اثر نشئه جام حسین

3 رفت سوی کرببلا از وطن بهر زیارت به سلام حسین

4 گفت چو موسی ارنی تا شنفت مژده رویت ز کلام حسین

1 جانا به من ارجو کنی افزون کن زین بیش مرا به عشق خود مفتون کن

2 شکرانه اینکه چون منی در دامت مرغان دیگر را ز قفس بیرون کن

1 صد شکر که دفترم به پایان آمد اکنون سر شوریده به سامان آمد

2 جن و بشر و ملک و ملک می‌گویند کامروز ز دنیا به درک رفته یزید

1 ز ابنای زمانه آنچنان رنجیدم کز لطف کسان بریده شد امیدم

2 ده ناخن من تمام بر ریشه فتاد از چند که پنبه قبا برچیدم

1 شاهنشه کربلا حسین است حسین قربان ره خدا حسین است حسین

2 فریادرس تمام خلق عرصات فردا به صف جزا حسین است حسین

1 هرچند که بر غمم سبب گشت حسین چون نور ز دیده محتجب گشتن حسین

2 صد شکر که اندر سفر کرب و بلا قربان حسین تشنه لب گشت حسین

1 به عرش سود سر فخر خویشتن را فرش از این شرافت بی‌منتهای فیض عظیم

2 نمود گوهر پاکی مقام در دل خاک که در بهاء بها بود همچو در یتیم

3 به نور وادی ایمن چه طور سینا گشت محل امن خواص و وام در تعظیم

4 رقم نمود به تاریخ مرقدش (صامت) صفای خلد ببین و مقام ابراهیم

1 در حشر رسولان خلف روی خراشند بر آتش وانفسی خود اشک بپاشند

2 اندر غم خویش و خبر از امتشان نیست چون تیشه تمام از طرف خویش تراشند

1 هرچه از من زدوا بروی تو بیداد رود مشکل آن دوستی رفته‌ام از یاد رود

2 دل رسد رقص‌کنان پیش خدنگت آری صیدرا چون اجل آید سوی صیاد رود