کتاب المواد و التاریخ صامت بروجردی

1 ز مسخرجات خیالات من یکی مطلب نغز عنوان شده

2 به قانون ابجد به بوفق عدد نجاسات عینیه عثمان شده

1 ای سرور دین خسرو اقلیم رضا سلطان خراسان و غریب الغربا

2 در شان تو این بس که رضا در اعداد یکسان شده با هزار و یک نام خدا

1 آن مونس فرزانه که ما را بود استاد چون ملک جهان را ز پی خلد ز کف داد

2 (صامت) بنوشت از پی تاریخ وفاتش رضوان به نوا جای نوایی به جنان داد

1 سپهر بی‌وفا تا تیر عدوان در کمان دارد تن آزادگان را جای پیکان در نشان دارد

2 ز بس با اهل فضل و مردم دانا بود دشمن یکایک را به کف تیغ اجل اندر کمان دارد

3 به اهل بیت عصمت بس که میل دشمنی دارد بهر کس خادم آن آستان شد سرگردان دارد

4 از آنجایی که سازد ناگهان چون غنچه خاموشش چون سوسن هر که در گلزار هستی ده زبان دارد

1 هرچه از من زدوا بروی تو بیداد رود مشکل آن دوستی رفته‌ام از یاد رود

2 دل رسد رقص‌کنان پیش خدنگت آری صیدرا چون اجل آید سوی صیاد رود

1 تا بود در دریده اشک امشب مجال خواب نیست خواب آید آن زمان در دیده کورا آب نیست

2 بزم من شبهاست روشن از خیال روی تو خانه درویش را شمعی به از مهتاب نیست

1 آه که صد پاره جگر شد حسن دارد ز زن داد از بیداد زن

2 زهر معاویه کافر ز سر کرد جهان را همه بیت الحزن

3 شیر خدا پادشه لو کشف جانب یثرب بشتاب از نجف

4 آمده با فوج ملک صف به صف ورد زبان کرده همه با اسف

1 به وصف روی تو گفتم که این گل خودروست هزار آتشم اندر جگر ز شعله اوست

2 چه آوری بسرم ای صنم اگر گویم خدا نکرده که بالای چشم تو ابروست

1 داد کز بیداد کردون وز جفای آسمان نیست یک دم خاطری آسوده از کید جهان

2 راحت دنیا غم است و عشرت او ماتم است شادیش در پی عزا باشد بهارش را خزان

3 سال و مه دارد خیال کشتن خرد و بزرگ روز و شب باشد به فکر صدمه پیر و جوان

4 چون محمد ذاکر مظلوم دشت کربلا دید دنیا را سراسر دار اندوه و فغان

1 فرداست که از رحمت حق عاصی رانده خود را بطرب خانه فردوس رسانده

2 و آن کس که به شبها ز ریا نافله خوانده بیچاره کلاهش به پس معرکه مانده