به غیر جلوه رویت مرا بهاری نیست از صامت غزل 25
1. به غیر جلوه رویت مرا بهاری نیست
دگر مرا به خزان و بهار کاری نیست
جز مهر تو ای مه سروکارم به کسی نیست از صامت غزل 26
1. جز مهر تو ای مه سروکارم به کسی نیست
جز خاک سر کوی تو بر سر هوسی نیست
فلک همان نه تو را مهربان به ما نگذاشت از صامت غزل 27
1. فلک همان نه تو را مهربان به ما نگذاشت
به هیچ دور دو دل با هم آشنا نگذاشت
مرد عاشق‌پیشه از کفران نعمت ننگ دارد از صامت غزل 28
1. مرد عاشق‌پیشه از کفران نعمت ننگ دارد
هرچه معشوق از تغافل کار بر وی تنگ دارد
خوش آن تنی را که مو به موی شکنج زلفت بتاب دارد از صامت غزل 29
1. خوش آن تنی را که مو به موی شکنج زلفت بتاب دارد
خوش آن دلی را که آرزوی خیال رویت کباب دارد
ای دل از این ناله گر تاثیر می‌خواهی ندارد از صامت غزل 30
1. ای دل از این ناله گر تاثیر می‌خواهی ندارد
با دمی زان لعتب کشمیر می‌خواهی ندارد
سر دار محبت سر فرازی برنمی‌دارد از صامت غزل 31
1. سر دار محبت سر فرازی برنمی‌دارد
اناالحق گفتن منصور بازی برنمی‌دارد
قیمت به خود از عشق تو ارزان بگذارد از صامت غزل 32
1. قیمت به خود از عشق تو ارزان بگذارد
خواهد که دلم پا به سر جان بگذارد
طره صیادی مرا در زلف خود زنجیر کرد از صامت غزل 33
1. طره صیادی مرا در زلف خود زنجیر کرد
تار مویش را به سحر غمزه طوق شیر کرد
غمت آن روز که جا در دل ویرانم کرد از صامت غزل 34
1. غمت آن روز که جا در دل ویرانم کرد
سیر از سیر و صفای گل و بستانم کرد
دو شینه دل از دوری دلبر گله می‌کرد از صامت غزل 35
1. دو شینه دل از دوری دلبر گله می‌کرد
تنگ از طمع وصل بخود حوصله می‌کرد
دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد از صامت غزل 36
1. دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد
دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد