دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد از صامت بروجردی غزل 36
1. دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد
دلم بهانه رویت زیاد می‌گیرد
دگر دل بهر بدنامی ره تدبیر از صامت بروجردی غزل 37
1. دگر دل بهر بدنامی ره تدبیر می‌گیرد
جنون من خبر از ناله زنجیر می‌گیرد
در این ویران سر بی‌جا کسی از صامت بروجردی غزل 38
1. در این ویران سر بی‌جا کسی منزل نمی‌گیرد
اگر گیرد کسی مجنون بود عاقل نمی‌گیرد
هر زمان بویی از آن جعد سمن‌سا از صامت بروجردی غزل 39
1. هر زمان بویی از آن جعد سمن‌سا می‌رسد
تازه جانی بر روان مرده ما می‌رسد
هجوم غم رسید اندر دل و راه از صامت بروجردی غزل 40
1. هجوم غم رسید اندر دل و راه فغان گم شد
مران ای ساربان محمل که امشب کاروان گم شد
دو زلفت ای صنم چون عقرب از صامت بروجردی غزل 41
1. دو زلفت ای صنم چون عقرب جرار می‌ماند
شکنج طره خم در خمت چون مار می‌ماند
همیشه افسر فرماندهی بر از صامت بروجردی غزل 42
1. همیشه افسر فرماندهی بر سر نمی‌ماند
اگر ماند دمی ماندم دم دیگرْ نمی‌ماند
تا مرا گردن به طوق آشنایی از صامت بروجردی غزل 43
1. تا مرا گردن به طوق آشنایی بسته‌اند
روز و شب انجام کارم با جدایی بسته‌اند
چینیان در چین گر از زلف از صامت بروجردی غزل 44
1. چینیان در چین گر از زلف تو چینی داشتند
بر جبین در چین ز بوی مشک چینی داشتند
خوبان اگر که منع نگاهی از صامت بروجردی غزل 45
1. خوبان اگر که منع نگاهی به ما کنند
ما شکر می‌کنیم اگر اکتفا کنند
دمی که باده عشترت بتان از صامت بروجردی غزل 46
1. دمی که باده عشترت بتان به جام کنند
به نزد دردکشان ترک ننک و نام کنند
کسی که در صف مستان به احتراز از صامت بروجردی غزل 47
1. کسی که در صف مستان به احتراز نشیند
چه قابل است که در بزم اهل راز نشیند