رویت که ازو گرفت نیرو از سلمان ساوجی رباعی 85
1. رویت که ازو گرفت نیرو آتش
از فتنه بر افروخت به هر سو آتش
دل خواستم از زلف سمن پوش از سلمان ساوجی رباعی 86
1. دل خواستم از زلف سمن پوش تو دوش
گفتا که چه دل؟ دل که؟ دل چیست؟ خموش
گل بین که دریدند همه پیرهنش از سلمان ساوجی رباعی 87
1. گل بین که دریدند همه پیرهنش
کردند برهنه بر سر انجمنش
دذر راه بسر همی پوید شمع از سلمان ساوجی رباعی 88
1. دذر راه بسر همی پوید شمع
پروانه‌ای از حسن تو می‌جوید شمع
ای داده غمت بباد جانم از سلمان ساوجی رباعی 89
1. ای داده غمت بباد جانم چو شمع
تا کی ز غمت اشک فشانم چون شمع؟
از باغ جمالت ار آگه بودی از سلمان ساوجی رباعی 90
1. از باغ جمالت ار آگه بودی گل
این راه پر از خار نپیمودی گل
امسال مکرر است وقت گل از سلمان ساوجی رباعی 91
1. امسال مکرر است وقت گل و مل
وز غم سر و برگ ندارد بلبل
ای کارگزاران درت شمس از سلمان ساوجی رباعی 92
1. ای کارگزاران درت شمس و زحل،
در مملکت تو سایه‌ای میر اجل
توفیق نمی‌شود به زاری از سلمان ساوجی رباعی 93
1. توفیق نمی‌شود به زاری حاصل
وز عمر عزیز است چه خواری حاصل
در باغ بهشت اگر نباشی از سلمان ساوجی رباعی 94
1. در باغ بهشت اگر نباشی خوشدل
می‌دان به یقین که خوش نیاید منزل
بیمارم و کس نمی‌کند درمانم از سلمان ساوجی رباعی 95
1. بیمارم و کس نمی‌کند درمانم
خواهم که کنم ناله ولی نتوانم
شعر تو که هست قوت جان مردم از سلمان ساوجی رباعی 96
1. شعر تو که هست قوت جان مردم
آورد به ما رقعه رسان مردم