رباعیات در دیوان اشعار سلمان ساوجی

1 دیدم صنمی خراب و مست افتاده در دست مغان دلربا افتاده

2 از می چو صراحی شده افغان خیزان وانگه چو قدح دست به دست افتاده

1 ما هم که رخش روشنی خور بگرفت گرد خط او دامن کوثر بگرفت

2 دلها همه چاه زنخدان انداخت و آنگه سر چاه را به عنبر بگرفت

1 جز نقش تو در نظر نیامد ما را جز کوی تو رهگذر نیامد ما را

2 خواب ار چه خوش آید همه را در عهدش حقا که به چشم در نیامد ما را

1 دیشب که نگار دلستان می‌رقصید با او به موافقت جهان می‌رقصید

2 هر دم به هوای او دلم بر می‌جست هر لحظه بیاد او زمان می‌رقصید

1 با باد، دلم گفت که بادا بادا با یار بگو و هر چه بادا بادا

2 کآن کس که مرا ز صحبتت کرد جدا شب با غم و رنج روز بادا بادا

1 ای خواجه فلان الدین که ریشت ... باد ریشت نفسی نیست ز دندان آزاد

2 بر ریش تو یک گوزگره خواهم زد زآنان که به دندان نتوانیش گشاد

1 در وصف لبت نطق زبان بسته بود پیش دهنت پسته زبان بسته بود

2 ابروی تو آن سیاه پیشانی دار پیوسته به قصد سرمیان بسته بود

1 خواهم شبکی چنانکه تو دانی و من بزمی که در آن بزم تو و امانی و من

2 من بر سر بسترت بخوابانم و تو آن نرگس مست را بخوابانی و من

1 در باغ بهشت اگر نباشی خوشدل می‌دان به یقین که خوش نیاید منزل

2 بی برگ نوای عیش و عشرت چه بود از برگ و گل و نوای بلبل حاصل

1 ای ابر بهار خانه پرورده تست ای خار درون غنچه خون کرده تست

2 ای غنچه عروس باغ در پرده تست این باد صبا این همه آورده تست