نیست ممکن جرعه ی آبی نباشد از سلیم تهرانی غزل 85
1. نیست ممکن جرعه ی آبی نباشد با نصیب
تشنگان یاخضر می گویند و عارف یانصیب
سخن ماست سربسر مرغوب از سلیم تهرانی غزل 86
1. سخن ماست سربسر مرغوب
گرچه پیچیده است چون مکتوب
خون گل ریزد درین باغ پرافسون از سلیم تهرانی غزل 87
1. خون گل ریزد درین باغ پرافسون آفتاب
می‌زند چون ماه بر شبنم شبیخون آفتاب
بر آن سرم که کنم فاش گفتگوی از سلیم تهرانی غزل 88
1. بر آن سرم که کنم فاش گفتگوی شراب
گواه مستی زاهد شوم چه بوی شراب
نوبهار است و به جدول می‌رود از سلیم تهرانی غزل 89
1. نوبهار است و به جدول می‌رود مستانه آب
دارد از یاد گلستان در دهن پیمانه آب
بهار است و چمن چون روی محبوب از سلیم تهرانی غزل 90
1. بهار است و چمن چون روی محبوب
چو قد یار، هر سروی دل آشوب
خامه را پیدا شد از حرف تو از سلیم تهرانی غزل 91
1. خامه را پیدا شد از حرف تو در دل اضطراب
نامه هم دارد چو بال مرغ بسمل اضطراب
دیدم آخر به دست، جام طرب از سلیم تهرانی غزل 92
1. دیدم آخر به دست، جام طرب
عجب ای دور روزگار، عجب
چو احتیاج طلب می شود، نقاب از سلیم تهرانی غزل 93
1. چو احتیاج طلب می شود، نقاب طلب
که از خدا نتوان کرد بی جواب طلب
از برای رونق وحدت به کثرت از سلیم تهرانی غزل 94
1. از برای رونق وحدت به کثرت جای ماست
عالم صورت به معنی جامهٔ دیبای ماست
گر زمین از جا رود، آزادگان از سلیم تهرانی غزل 95
1. گر زمین از جا رود، آزادگان را باک نیست
همچو نخل موم، ما را ریشه‌ای در خاک نیست
یاد ایامی که حسن اندیشهٔ از سلیم تهرانی غزل 96
1. یاد ایامی که حسن اندیشهٔ ناموس داشت
شمع را شرم از پر پروانه در فانوس داشت